Non stop dla gender w teatrze

• Authors: Duniec Krystyna

Title variants

EN

No Stopping of Gender in Theatre

Abstracts

EN

Contemporary theatre, as it is conceived by theatre criticism, nowadays forces theatre scholars to apply feminist and gender theories. Gender-theory interpretation of Polish theatre tends to be sociologically oriented as well as interdisciplinary, multi-discursive, methodologically transgressive, whereas its symbolic paradigm is individualistic rather than universalistic, sub-jective rather than global and objective, and fragmentary rather than linear. The most popular in the theatre of today is Judith Butler’s theory of gender performativity, which employs thea-tre-related categories. Thus, theatre, moving towards gender and sexual identity discourse, has become a training area for emancipatory struggles, infecting theatre research with the gender virus. Abject-focused strategies promoting that which is rejected, excluded or culturally stig-matised result in constructing a physiological aesthetic exposing human frustrations, hidden obsessions and secret yearnings onstage. Liberated from the duty of representation, the theatre has come to think that the world is made up of bodies that are mostly non-normative, ignored, persecuted, weak, injured, colo-nised, and therefore always political. It uses the figure of desire either as a prime vehicle of emancipation or as a principle of a post-transformational political narrative about Poland after the collapse of Communism, which inscribes gender strategies in the area of political economy and neoliberalism. Identity constructivism in theatre makes it possible to subversively shield normativeness of the theatre itself. So, for example, in Apocalypsis cum figuris by Grotowski one can see a parable on patriarchal ideology. Queer and gender studies while dismantling the violence of sexual identity myths defuse civilisation mythologies as well, thus placing theatre in the domain of postcolonial criticism. Therefore, if queer theory is conceived not only as a current of gender studies but also as a theory of social difference, it turns out to be an instru-ment of cultural criticism, a revolutionary strategy opposed to neoliberal culture.

Keywords

EN

theatre theory; gender studies; feminism

• Publisher: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
• Journal: Pamiętnik Teatralny
• Year: 2015
• Volume: 64
• Issue: 1(253)
• Pages: 62-76

Contributors

author

Duniec Krystyna

• Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk

References

• A. Adamiecka-Sitek, Grotowski, kobiety i homoseksualiści. Na marginesach człowieczego dramatu, „Didaskalia” 2015 nr 112.
• E. Badinter, Historia miłości macierzyńskiej, przekł. K. Choiński, Warszawa 1998.
• Z. Bauman Razem. Osobno, przekł. T. Kunz, Kraków 2003.
• S. de Beauvoir, Druga płeć, przekł. G. Mycielska, M. Leśniewska, Kraków 1972.
• J. Butler, Uwikłani w płeć, przekł. K. Krasuska, Warszawa 2008.
• G. Chakravorty Spivak, Strategie postkolonialne, red. S. Harasym, przekł. A. Górny, M. Kropiwnicki, J. Majmurek, Warszawa 2011.
• H. Cixous, Śmiech Meduzy, przekł. A. Nasiłowska, „Teksty Drugie” 1993 nr 4/5.
• Co to znaczy być kobietą w Polsce, red. A. Titkow, H. Domański, Warszawa 1995.
• H. Domański, Zadowolony niewolnik? Studium o nierównościach między mężczyznami i kobietami w Polsce, Warszawa 1999.
• K. Duniec, Ciało w teatrze, Warszawa 2012.
• S. Faludi, Reakcja. Niewypowiedziana wojna przeciw kobietom, przekł. A. Dzierzgowska, Warszawa 2013.
• Feministyczna krytyka literacka, red. K. Kłosińska, Katowice 2010.
• B. Fort, Theater, History, Ethics: An Interview with Hélène Cixous on The Perjured City, or the Awakening of the Furies, „New Literary History” 1997 nr 3.
• M. Foucault, Porządek dyskursu, przekł. M. Kozłowski, Gdańsk 2002.
• N. Fraser, Drogi feminizmu. Od kapitalizmu państwowego do neoliberalnego kryzysu, przekł. A. Weseli, Warszawa 2014.
• B. Friedan, Mistyka kobiecości, przekł. A. Grzybek, Warszawa 2012.
• Głos mają kobiety. Teksty feministyczne, red. S. Walczewska, Kraków 1992.
• J. Halberstam, Słaba teoria, przekł. M. Borowski i M. Sugiera, „Didaskalia” 2013 nr 115–116.
• Humanistyka i płeć. Studia kobiece z psychologii, filozofii i historii, red. J. Mikulska, J. Pakszys, Poznań 1995.
• L. Irigaray, Ta płeć (jedną) płcią niebędąca, przekł. S. Królak, Kraków 2010.
• K. Ives, Cixous, Irigaray, Kristeva. The Jouissance of French Feminism, Kent 2007.
• I. Iwasiów Kilka uwag na temat teatru/dramatu i gender, Warszawa 2012.
• J. Krakowska, Penny Arcade i nowojorska scena queerowa, „Didaskalia” 2014 nr 4.
• K. Majbruda, Feministyczna krytyka literatury w Polsce po 1989 roku. Tekst, dyskurs, poznanie z odmienne perspektywy, Kraków 2012
• A. Rich, Zrodzone z kobiety. Macierzyństwo jako doświadczenie i instytucja, przekł. J. Mizielińska, Warszawa 2000.
• M. Talarczyk-Gubała, Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii, Poznań 2013.
• S. Walczewska, Damy, rycerze i feministki, Kraków 1999.