W niniejszym tekście zaprezentowano kluczowe pojęcia dotyczące form pracy z dziećmi i młodzieżą w środowisku otwartym. W literaturze przedmiotu pojęcia, jak: pedagogika podwórkowa, pedagogika ulicy, streetworking stosowane są najczęściej zamiennie. Również wśród praktyków – osób pracujących z dziećmi i młodzieżą w miejscu u ich przebywania – nie ma jednego stanowiska, jak określać wychowawcę środowiskowego, gdyż istnieje wąska granica między założeniami, celami, zadaniami, przygotowaniem merytorycznym i kompetencjami oraz metodyką pracy wychowawcy podwórkowego, pedagoga ulicy, streetworkera. Prezentowany tekst jest propozycją uporządkowania tej terminologii z perspektywy teoretycznej i praktycznej (metodycznej).