PL
Artykuł porusza problematykę związaną z dziejami turystyki w Polsce; przede wszystkim w XVII wieku. Przedstawia najistotniejsze aspekty, które są charakterystyczne dla tej tematyki oraz zarys dziejów podróżnictwa polskiego w owym czasie. Główną osią konstrukcyjną artykułu są natomiast relacje polskich diarystów, którzy odwiedzili Pragę w XVII wieku i pozostawili po sobie pisemne relacje ze swojego pobytu w tym mieście. Za podstawę posłużyły relacje oraz praskie wizyty Jana Sobieskiego, Tomasza Zamoyskiego, Jerzego Ossolińskiego, Jana Tuczyńskiego, Teodora Billewicza oraz Karola Stanisława Radziwiłła, które zostały dodatkowo złączone z tematem studiów zagranicznych polskiej młodzieży na Uniwersytecie w Pradze. Dzięki przytoczeniu oraz analizie ich opisów Pragi, możliwe było odtworzenie zasadniczych elementów poznawczych i określonych składników wojaży, które były charakterystyczne dla podróży tego typu w stolicy królestwa czeskiego oraz odpowiedź na pytanie na ile ich obecność w Pradze odpowiadała klasycznym regułom peregrynacji europejskich Polaków w XVII wieku.