Współczesny menedżer w organizacji

• Authors: Nazdrowicz Jacek
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Kluczową rolę w procesach zarządczych w przedsiębiorstwach odgrywają menedżerowie, na których spoczywa odpowiedzialność za efekty podejmowanych decyzji. Podejmowanie decyzji jest wynikiem pojawiających się okazji lub problemów. Zapobieganie problemom wymaga od zarządcy podejmowania przemyślanych, często odważnych i ryzykownych decyzji. Rola współczesnego menedżera zmieniła się w ciągu kilkunastu lat. Powodem tego była transformacja polskiej gospodarki z socjalistycznej, która dyktowana była głównie zamkniętym politycznym układem kilku państw do wolnorynkowej, globalistycznej, której rozwój ściśle zależy od pozycjonowania przedsiębiorstw na rynku i jest ściśle związany siecią powiązań z otoczeniem konkurencyjnym. Przystąpienie do Unii Europejskiej spowodowało znaczne zmiany w standardach menedżerskich oraz zarządzania polskich przedsiębiorstw a zwłaszcza tych, których celem było ekspansja na rynkach unijnych. Współczesny polski menedżer musi koniecznie dokonać zmian w swoim wizerunku, osobowości i cech charakteru, zacząć kierować się potencjałem, a nie tylko wynikami (Roosevelt Thomas 1998: 379), i oczywiście znać języki obce (Stępczak 2003: 35). Potrzeba zmiany stereotypów wizerunku osoby zarządzającej jest konieczna, ponieważ dotychczasowy styl zarządzania może być niepraktyczny w nowych realiach (Mazurkiewicz 2004: 12–13). Nabywanie nowych cech menedżera polega na skutecznym odrzucaniu pewnych zachowań z przeszłości, zależności politycznych oraz hermetyzacji, a także promowanie nowych standardów innym wewnątrz i na zewnątrz firmy. Podkreślanie kanonu wartości i postępowanie zgodnie z nimi powinno tworzyć kulturę organizacyjną pobudzającą do twórczego działania (Penc 2001: 88), otwartą na pozytywne zmiany i kreującą wzorce zgodne z preferencjami otoczenia i powszechną akceptacją nowoczesnej sztuki zarządzania. Nowa kultura organizacji kształtuje efektywny język komunikacji, relacje pionowe w strukturze zarządzania przedsiębiorstw, możliwości większej partycypacji niższych szczebli zarządzania w procesach strategicznych. Ponadto określa dobrze zrozumiane i odbierane przez przedsiębiorstwa zasady współzawodnictwa na rynkach, postępując z dyrektywami Unii Europejskiej precyzuje reguły wykorzystywania zasobów oraz ograniczenia nałożone na produkt przeznaczony dla klienta. Efektywne rozwiązywanie problemów decyzyjnych, praca grupowa wymaga od współczesnych menedżerów umiejętności nawiązywania kontaktów, wyrażania swoich myśli w sposób zrozumiały zarówno dla przełożonych, jak i dla podwładnych. Współczesny menedżer powinien ponadto znać cechy charakteru swoich podwładnych, rozumieć ich postawy i motywy, co pozwoli mu przewidzieć zachowania ich w różnych sytuacjach.

• Publisher: Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Ekonomicznych
• Journal: Studia i Materiały
• Year: 2011
• Issue: 1–2/2011 (12–13)
• Pages: 13 - 20

Dates

published

2011-08-30

Contributors

author

Nazdrowicz Jacek

• BRE BANK S.A.

References

• Johnston, R.E., Bate, J.D. 2003. The power of strategy innovation, New York: American Management Association AMACOM.
• Kubik, K. 2005. Menedżer w przedsiębiorstwie przyszłości, Toruń: TNOiK.
• Mazurkiewicz, P. 2004. Europejczycy o nas, my o Europejczykach. Manager, nr 8.
• Penc, J. 1996. Decyzje w zarządzaniu, Kraków: Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu.
• Penc, J. 2001. Decyzje menedżerskie, Warszawa: C.H. Beck.
• Roosevelt, Theodore R. 1998. Zróżnicowanie a organizacje przyszłości, w: Hesselbein, F., Goldsmith
• M., Beckhard R. (red.) Organizacja przyszłości, Warszawa: Business Press.
• Stępczak, S. 2003. Euromenedżer, czyli, kto?, Personel i Zarządzanie, nr 23.

Identifiers

ISSN

1733-9758