PL
Ukraińska muzyka fortepianowa jako integralny element i czynnik toŜsamości europejskiej kultury artystycznej ukształtowała się w końcu XX wieku. Bazą do powstania tego gatunku muzyki były narodowy folklor oraz europejskie tradycje romantyczne, asymilowane przez ukraińskich kompozytorów końca XIX wieku. Panujące w pierwszym trzydziestoleciu XX wieku wpływy muzyki rosyjskiej i europejskiego modernizmu, a następnie narzucone w drugim trzydziestoleciu sztywne ramy realizmu socjalistycznego zostały następnie przezwycięŜone dzięki pojawieniu się tzw. nurtu „ukraińskiej awangardy”. W ostatnim trzydziestoleciu minionego wieku charakterystyczne dla ukraińskiej muzyki fortepianowej stały się jej następujące właściwości: „intertekstualność” jako jedna z moŜliwości odczytania na nowo tradycji; „nowa ludowa fala”, w ramach której współczesny język kompozytorski syntetyzuje archaiczne melodie ludowe, rytmy tańców narodowych oraz struktury muzyczne typowe dla ukraińskiej muzyki; „gra z tradycją” na poziomie epok czasowych, stylów, gatunków i form muzycznych; „polistylizm” jako metajęzyk, który łączy w sobie wszystkie osiągnięcia kulturalne z przeszłości i teraźniejszości. W ramach tego nurtu muzycznego nastąpił wzrost zainteresowań muzycznej elity pradawnymi wartościami narodu ukraińskiego, w szczególności religijnymi ideałami rozumianymi jako wyŜsze symbole duchowości.