Polityka klimatyczna jest dziedziną, w której Unia Europejska otwarcie aspiruje do odgrywania przywódczej roli na świecie, a narzędziem jej realizacji stał się Europejski System Handlu Uprawnieniami do Emisji (European Union Emissions Trading System – EU ETS), który ustanowił limity emisji GHG. System ten oparty został na mechanizmie handlu uprawnieniami do emisji w oparciu o założenie „wychwytywanie – handel” (cap-and-trade). Jakie implikacje niesie polityka klimatyczna UE dla bezpieczeństwa energetycznego państw członkowskich? Czy kraje członkowskie, które zachowują silne zróżnicowanie pod względem struktury źródeł energii sprostają wyzwaniu dekarbonizacji gospodarki? Czy linearne rozłożenie celów polityki energetyczno-klimatycznej UE spowoduje, że koszty dostosowania rozłożą się w równym stopniu na kraje członkowskie?