Krytyka autorytetów medialnych w mediach społecznościowych. Studium przypadku

• Authors: Pawelec Przemysław

Title variants

EN

Criticism of Media Authorities in Social Media. Case Study

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Cel: Celem artykułu jest ukazanie dyskursów pojawiających się w mediach społecznościowych, których głównymi tematami były opisy osób reprezentujących określone partie polityczne i środowiska ideologiczne, a które to osoby przedstawiano w innego rodzaju mediach jako autorytety. Założono, że cel zostanie osiągnięty przez wykorzystanie metody studium przypadku czterech profili Facebook`owych: ,,Żelazna Logika”, ,,Raz prozą, raz rymem – walczymy z propagandowym reżimem” oraz ,,SokzBuraka” i ,,Prawicowa Rzeczpospolita Ludowa”. Metody badań: Jako metodę badawczą wykorzystano jakościową analizę dyskursu przeprowadzoną na podstawie wybranych danych uzyskanych dzięki zastosowaniu programu komputerowego Atlas.ti. Wyniki i wnioski: Uzyskane wyniki wskazywały na obecność dyskursów krytycznych wobec: 1) osób uznawanych przez mainstremowe media za autorytety osobowe, 2) autorytetów instytucjonalnych. Na ich podstawie wnioskowano o możliwym usytuowaniu wspomnianych profili w procesie komunikacji politycznej. Wartość poznawcza: Podejmowany problem dostarcza wartości poznawczej dyskursów polityczno-ideologicznych obecnych w mediach społecznościowych będących w opozycji wobec mediów masowych, wspomagających jedynie wybrane autorytety osobowe i instytucjonalne.

EN

Scientific objective: The purpose of this article is to characterise the discourses occurring in social media concerning people representing specific political parties and ideological circles, and presented by other media as authorities. It was assumed that this aim will be achieved by using a case study of three Facebook profiles: “Żelazna Logika”, “Raz prozą, raz rymem – walczymy z propagandowym reżimem”, “SokzBuraka” and “Prawicowa Rzeczpospolita Ludowa”. Research methods: The qualitative discourse analysis was used as a research method based on selected data obtained through the use of the Atlas.ti software. Results and conclusions: The obtained results indicated the presence of critical discourse towards: 1) people recognised by mainstream selected media as personal authorities, 2) institutional authorities. On their basis, it was proposed about the possible location of these profiles in the process of political communication. Cognitive value: The problem raised provides cognitive value on the subject of existing political and ideological discourses in social media being in opposition to mass media supporting selected personal and institutional authorities.

Keywords

PL

krytyka; media masowe; media społecznościowe; odbiorcy; oddziaływanie

EN

Criticism; mass media; social media; receivers; impact

• Publisher: Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
• Journal: Studia Medioznawcze
• Year: 2019
• Issue: 3
• Pages: 225-236

Contributors

author

Pawelec Przemysław

• Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, Kraków

References

• Bourdieu, P. (2009). O telewizji. Panowanie dziennikarstwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Brzoza, K. (2015). Medialne obrazowanie świata, czyli refl eksje na temat prezentacji informacji przez wybrane polskie mass media. W I. Hoffman, & D. Kępa-Figura (Red.), Współczesne media. Medialny obraz świata (s. 9–32). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
• Drożdż, M. (2008). Medialne autorytety i idole. Biuletyn Edukacji Medialnej, 1, 62–79.
• Dziadzia, B. (2007). Wpływ mediów: Konteksty społeczno-edukacyjne. Kraków: Wydawnictwo Impuls.
• Fischer, B. (2006). Krytyka prasowa. W W. Pisarek (Red.), Słownik terminologii medialnej (s. 107–108). Kraków: Universitas.
• Gordon, T. (2010). Wychowanie bez porażek. Warszawa: PAX.
• Jacko, J.F. (2007). Typy i funkcje Autorytetu w „czasach nieufności”. W G.P. Maj (Red.), Komunikacja marketingowa w czasach nieufności (s. 19–31). Radom: Wyższa Szkoła Handlowa w Radomiu.
• Janiak, A. (2012). Możliwości antropologii komunikacji w rzeczywistości zmediatyzowanej – na przykładzie funkcjonowania pojęcia autorytetu. W B. Sierocka (Red.), Via Communicandi. Prace z Antropologii Komunikacji i Epistemologii Społecznej (T. 1, s. 53–68). Wrocław: Wydawnictwo Atut.
• Jaroszyński, J. (2010). Autorytety w świecie stereotypów – krytyczna ocena medialnego obrazu osobowości. Kultura–Media–Teologia, 3, 59–69.
• Kawka, M. (2014). O badaniu języka dyskursu medialnego. Media i Społeczeństwo, 4, 164–171.
• Kłos, J. (2012). Kiedy rzeczy zamieniają się w słowa. Przegląd Pedagogiczny, 2, 33–50.
• Kosiorek, M. (2014). Związek autorytetu z władzą. Perspektywy edukacyjno-społeczne, 1, 11–15.
• Kowalik, S. (2006). Czy potrzeba nam autorytetów na świecie? Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2, 191–207.
• Kubiak, K. (2015). Wymiana wartości niematerialnych w mediach społecznościowych. Ekonomiczne Problemy Usług, 117, 383–392.
• Lievrouw, L.A., & Livingstone, S. (2006). Handbook of New media: Social Shaping and Social Consequences – Fully Revised Student Edition. Londyn: SAGE Publications.
• Lisowska-Magdziarz, M. (2006). Analiza tekstu w dyskursie medialnym. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Matuszewski, P. (2018). Wykorzystanie mediów informacyjnych w dyskusjach politycznych na Facebooku. Studia Medioznawcze, 1, 29–42.
• Merton, R. (2002). Teoria socjologiczna i struktura społeczna. Warszawa: PWN.
• Michalczyk, S. (2010). Demokracja medialna. Teoretyczna analiza problemu. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Mitchelstein, E., & Boczkowski, P.J. (2010). Online News Conspumtion Research: An Assessment of Past Work and an Agenda for the Future. New Media & Society, 12, 1085–1102.
• Molęda-Zdziech, M. (2013). Czas celebrytów. Mediatyzacja życia publicznego. Warszawa: Difin.
• Niedbalski, J. (2014). Zastosowanie oprogramowania Atlas.ti i NVivo w realizacji badań opartych na metodologii teorii ugruntowanej. Przegląd Socjologii Jakościowej, 10/2, 60–80.
• Nowak, J. (2012). Social media jako sieci obiegu przekazów medialnych. Nowe Media, 3, 13–31. doi: 10.12775/NM.2012.001.
• Palczewski, M. (2010). O polu dziennikarskim, czyli jak Pierre Bourdieu postrzega współczesną telewizję: na marginesie książki „O telewizji. Panowanie dziennikarstwa”. Media, Kultura, Społeczeństwo, 1, 201–205.
• Parzonko, A.J. (2015). Wpływ mediów społecznościowych na zachowania konsumentów. Handel Wewnętrzny, 6, 122–131.
• Piotrowski, P.D. (2016). Autorytety. Idole, pozory, eksperci i celebryci. Konin: Wydawnictwo Witanet.
• Pisarek, W. (2008). Wstęp do nauki o komunikowaniu. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Prauzner, T. (2010). Wpływ nowoczesnych mass mediów na osobowość człowieka. Edukacja–Technika–Informatyka, 1, 46–50.
• Rose, G. (2010). Interpretacja materiałów wizualnych. Krytyczna metodologia badań nad wizualnością. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Sękowski, P. (2012). Autorytet – teoria i eksperyment. Bocheński versus Milgram. Hybris, 17, 20–49.
• Shevchenko, A. (2002). Discoursive Analysis of Mass Media Texts. Theory of Communication and Applied Communication, 1, 153–160.
• Sieber, L., & Pawelec, P. (2016). Professors of Martial Arts. Holders of this Title in Martial Arts Science. Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology, 3, 15–26. doi: 10.14589/ido.16.3.2.
• Sobczak, B. (2016). Kreowanie autorytetów medialnych. W A. Budzyńska-Daca, A. Kampka, & K. Molek-Kozakowska (Red.), Retoryka wizerunku medialnego (225–250). Warszawa: Polskie Towarzystwo Retoryczne.
• Spada zaufanie do mediów – wyniki badań Millward Brown. (2016). Pobrane 12 lipca 2018 z http://www.newsline.pl/news/zbranzy/art9553,spada-zaufanie-do-mediow-wyniki-badan-millwardbrown.html#editoimg/0/
• Spada zaufanie do mediów publicznych i komercyjnych. „Przekazy w różnych mediach wykluczają się, ludzie coraz mniej im ufają”. (2016). Pobrane 12 lipca 2018 z http://www.wir tualnemedia.pl/artykul/spada-zaufanie-do-mediow-publicznych-i-komercyjnych-przekazy-w-roznych-mediach-wykluczajasie-ludzie-coraz-mniej-im-ufaja
• Stróżewski, W. (1997). Mała fenomenologia autorytetu. Ethos, 10, 32–35.
• Szews, P. (2014). Serwisy społecznościowe jako źródło informacji dziennikarskiej – problemy i zagrożenia. Kultura–Media–Teologia, 18, 90–104.
• Szymoniak, K. (2008). Między gazetą a Internetem – nowe gatunki dziennikarskie, paragatunki czy hybrydy?. Język, Komunikacja, Informacja, 3, 121–138.
• Tarasiewicz, P. (2011–2012). Pseudoautorytet zdemaskowany. Człowiek w Kulturze, 22, 101–114.
• Tasak, A. (2015). Autorytet władzy – władza autorytetu. Autorytety w polskiej przestrzeni publicznej. Studia Politologica, 25, 193–204.
• Tchórzewski de, A.M. (2017). Autorytet i jego struktura aksjologiczna. Studia Paedagogica Ignatiana, 20, 187–212.
• Tuziak, B. (2010). Autorytet jako zjawisko społeczne. Wymiar lokalny. Studia Socjologiczne, 2, 53–88.
• Wasylewicz, M. (2016). Autorytety medialne – starcie czy wsparcie (?) autorytetów realnych współczesnej młodzieży. Lubelski Rocznik Pedagogiczny, 1, 99–109. doi: 10.17951/lrp.2016.35.1.99.
• Weber, M. (2004). Racjonalność, władza, odczarowanie. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.
• Woźniak, W. (2017). Programy polskich partii politycznych jako materiał empiryczny w badaniach dyskursu politycznego. Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, 2, 41–58.
• Wysocka, E. (2011). Mit autorytetu – zagrożenia i znaczenie autorytetów w życiu społecznym i wychowaniu: z uwzględnieniem poglądów i doświadczeń studentów pedagogiki. Studia z Teorii Wychowania, 2/1, 90–125.
• Znyk, P. (2008). Od komunikacji do manipulacji. Mechanizmy wywierania wpływu. Kežmarok: Europsky Institut Skumania Medzinarodnych Vzt`ahov, s.r.o.

Identifiers

DOI

10.33077/uw.24511617.ms.2019.3.125