PL
W artykule omówiono dwie powieści napisane przez dzieci pisarzy – przez Christopha Meckela i Bernwarda Vespera. Oba utwory są swoistą ‘podróżą w przeszłość’. Fakt wykonywania tego samego zawodu schodzi tu jednak na plan dalszy. O wiele ważniejsze jest zaangażowanie ojców w czasach narodowego socjalizmu, opiewanie w ich utworach dyktatury faszystowskiej oraz jednoczesne próby umniejszenia swej odpowiedzialności. Niezwykle ważna jest także atmosfera, w jakiej autorzy dorastali. Oprócz trudnej sytuacji materialnej na pierwszy plan wysuwają się emocjonalny chłód i dystans, jakie panowały w ich rodzinach. Zarówno Christoph Meckel, jak i Bernward Vesper uciekali przed nimi w świat poezji i tam próbowali odnaleźć poczucie bezpieczeństwa i akceptacji, których nie doświadczyli w domu rodzinnym. Wiele osób badało w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku historię własnej rodziny i często przez przypadek odkrywało niezaprzeczalne dowody faszystowskiej przeszłości swych ojców. Tak jest np. w wypadku Christopha Meckela, który na strychu odkrył dzienniki wojenne ojca. Poruszony ich lekturą uświadamia sobie zakłamanie, w jakim został wychowany, i postanawia na własną rękę zbadać przeszłość.