PL
Udoskonalenie metody diagramowej w logice nieformalnej. Metoda diagramowa jako narzędzie badania argumentacji rozwinięta w książce Monroe’a C. Beardslaya Practical Logic (1950), stała się niekwestionowanym standardem w obrębie logiki nieformalnej badającej argumentację przy użyciu diagramów. Metoda ta umożliwia nakreślenie relacji pomiędzy przesłankami i konkluzjami w sposób zdecydowanie bardziej kompleksowy dzięki uwzględnieniu tworzącego tę relację łańcucha rozumowań. Metoda ta została zaadoptowana i w różnoraki sposób rozwinięta przez wielu współczesnych logików i teoretyków argumentacji. Okazała się ona użyteczna w swym praktycznym i dydaktycznym zastosowaniu na wszystkich poziomach edukacji akademickiej, zwłaszcza w uczeniu podstaw logiki oraz kształceniu umiejętności krytycznego rozumowania. W artykule proponuję udoskonalenie technik diagramowych Beardslaya i uzupełnienie ich strukturalnych narzędzi tak, by przy ich pomocy można było przedstawić na przykładach i zanalizować szereg kategorii pierwotnie nieuwzględnionych przez Beardsleya, włączając w to błędne koło w dowodzeniu, argument reductio ad absurdum, a także zakwestionowanie cudzych wypowiedzi oraz argumenty sprzeczne.