PL
Od 1 stycznia 2010 r. zaczęła obowiązywać uchwalona 27 sierpnia 2009 r. nowa Ustawa o finansach publicznych. Oprócz reformy zasad funkcjonowania jednostek sektora finansów publicznych oraz wprowadzenia budżetu zadaniowego wspomniana ustawa wprowadziła także fundamentalne zmiany w zakresie wdrażania funduszy strukturalnych. Zmiany w nowej Ustawie o finansach publicznych dotyczą dwóch płaszczyzn – kwestii związanych z przepływem finansowym środków przeznaczanych na finansowanie programów i projektów oraz struktury instytucjonalnej. Do końca 2009 r. środki przeznaczone na finansowanie programów operacyjnych oraz wdrażanie projektów współfinansowanych z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej umiejscowione były w budżecie krajowym, łącznie z pozostałymi środkami publicznymi. Jednocześnie sam przelew środków finansowych na realizację projektów dokonywany był przez instytucję, z którą beneficjent podpisywał umowę o dofinansowanie (w zdecydowanej większości przypadków). Zarówno wsparcie dla instytucji wdrażających fundusze europejskie, jak i płatności na rzecz ostatecznych beneficjentów wsparcia przekazywane były w formie tzw. dotacji rozwojowej. 1 stycznia 2010 r. dotacja rozwojowa zniknęła ze słownika Ustawy o finansach publicznych. Od tej pory wsparcie z funduszy strukturalnych przekazywane jest w formie dwóch typów płatności: części europejskiej, a więc pochodzącej z budżetu UE, nazwanej w ustawie „płatnością”, oraz w części krajowej, finansowanej z budżetu państwa i przekazywanej w formie dotacji celowej.