PL
Współczesny dyskurs nad edukacją prowadzi do konkluzji, że nauczanie instytucjonalne nie nadąża za dynamicznymi przemianami zachodzącymi w świecie. Aby temu zaradzić, człowiek stanął przed koniecznością uczenia się ustawicznego. Nie może on jednak bezustannie „chodzić do szkoły”, dlatego powinien potrafić uczyć się samodzielnie. Osobę myślącą krytycznie, posiadającą umiejętność wyszukiwania i syntetyzowania informacji, a nawet ich tworzenia, stale pogłębiającą swoją wiedzę, świadomą konieczności ciągłego doskonalenia się możemy określić jednym słowem jako refleksyjną. Przygotowanie absolwentów do refleksyjnego uczenia się przez całe życie jest z jednej strony ogromnym wyzwaniem dla podmiotów edukacji, z drugiej strony staje się koniecznością. Problematyka tego artykułu będzie skoncentrowana wokół kilku zagadnień. Na początku zostaną omówione teorie refleksyjności oraz związek tej kategorii z uczeniem się. W dalszej części refleksyjność będzie przedstawiona jako szczególna cecha nauczycieli oraz istotna właściwość edukacji. Aby wysunięte zagadnienia dobrze przedstawić, niezbędne wydaje się zdefiniowanie refleksyjności. Pisząc najogólniej, refleksyjność jest zdolnością do głębokich przemyśleń. Istnieje kilka teorii, na podstawie których możemy dokonać próby jej opisu.
EN
The article outlines the theoretical background to understanding the nature of reflective learning. Reflection is an inter-subjective process that promotes deeper learning; it involves deliberately thinking about and analysing what one is doing or has done. There are many theories explaining what reflection is. The most popular are: Dewey’s, Habermas’, Kolb’s and Schӧn’s theories. The fundamental argument of the article is that reflection education is a framework for developing professionals as lifelong learners, committed to continuous improvement of their practice