PL
Pojęcie „pamiątki” w modlitwie eucharystycznej niesie ze sobą bogactwo, które wyłania się zarówno z Pisma Świętego, jak i ze sposobu, w jaki Kościół realizował liturgicznie Jezusowy nakaz „Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łk 22,19b; 1Kor 11,24-25). Bogactwo to stało się punktem wyjścia dla podjętej w artykule refleksji na temat sposobu, w jaki anamneza przekłada się na egzystencję chrześcijanina zarówno na poziomie osobistym, jaki i wspólnotowym, stanowiąc źródło „kultu duchowego” czy „służby Bożej” (Rz 12,1). Studium koncentruje się na interakcji zachodzącej pomiędzy „pamiątką” i duchowym kultem Chrystusa i Kościoła, pomiędzy „pamiątką” i koinonią, „pamiątką” i diakonią oraz „pamiątką” i misją.
EN
The concept of “remembrance” is present in the Eucharistic Prayers. It conveys a richness that emerges from both Sacred Scripture and the manner in which the Church fulfils Jesus’ directive to “do this in remembrance of me” (Lk 22:19(b); 1.Cor 11:24,25) in its Liturgy. This richness became a starting point for the article’s reflection on the manner in which anamnesis translates into Christian personhood, both at a personal and community level. Anamnesis gives source to spiritual worship (Rm 12:1). This study focuses on the interaction between “remembrance” and spiritual worship (of Christ and Church), between “remembrance” and ‘koinonia’, between “remembrance” and ‘diakonia’, and between “remembrance” and mission.