PL
Na podstawie dwóch opowiadań – Kąpiel we Wszscińsku Siegfrieda Lenza i Szwabska kąpiel Herty Müller – została podjęta próba określenia więzi rodzinnych w kontekście krwi i wody. Więzy wody, które stają się widoczne podczas wspólnej kąpieli, odzwierciedlają więzy krwi, inicjowane aktem płciowym. W wymiarze duchowym oba rodzaje więzów wykazują zindywidualizowaną zdolność w kształtowaniu kontaktów interpersonalnych (ich stopnia bliskości i oddalenia), ale w wymiarze fizycznym poddane są one ścisłej weryfikacji kulturowej i cechuje je inwersja: o ile relacja wody eksponuje przynależność genealogiczną członków rodziny (integruje swoich i separuje obcych), o tyle relacja krwi zapobiega sytuacjom kazirodczym (łączy obcych i dzieli swoich).