PL
Klasztor kanoników regularnych św. Augustyna w Kraśniku został ufundowany przez Jana z Rabsztyna w latach 1468 - 1469 i istniał do kasaty w roku 1864 r. Był on filią konwentu działającego od 1405 r. w Kazimierzu pod Krakowem. Ważnym źródłem do poznania dziejów klasztoru w Kraśniku w wiekach XV - XVII jest prowadzony tam nekrolog. Mieści się on w średniowiecznym rękopisie, zawierającym zakonne teksty normatywne m. in. statuty klasztorne i komentarze od reguły św. Augustyna. Jest on dziś przechowywany w Bibiotece Głównej Uniwersytetu Marii Curie - Skłodowskiej w Lublinie (sygn. III 608). Nekrolog zaczęto spisywać na początku XVI w. i prowadzono go do 1627 r. Zawiera on wpisy dotyczące zgonów 55 kanoników z klasztoru w Kraśniku i 6 w Kazimierzu. Pozwalają one ustalić listę prepozytów klasztoru kraśnickiego i zredukować jego skład osobowy do początku 2 ćwierci XVII w. Wiele mówią one też o charakterze memorii zmarłych kultywowanej w tym środowisku