PL
Gotowość przestępców do resocjalizacji jest w naszym kraju nową kategorią. Tymczasem badania prowadzone w wielu krajach wskazują na jej przydatność w diagnozie i selekcji uczestników programów resocjalizacyjnych. Wiąże się to z większą efektywnością oddziaływań wobec skazanych i większą odpowiedzialnością skazanych za własny proces resocjalizacji. Niniejszy artykuł ma na celu prezentację głównych założeń i modeli gotowości do zmiany i ich przydatności w praktyce resocjalizacyjnej oraz ukazanie pilotażowych badań gotowości do zmiany wśród przestępczych kobiet i mężczyzn w Krakowie. Zastosowanie polskiej adaptacji kwestionariusza CVTRQ pozwoliło określić poziom gotowości skazanych, uwzględniając deficyty w poszczególnych skalach kwestionariusza i zmienne różnicujące grupę gotowych od niegotowych. Na koniec zaprezentowane zostaną wskazówki do dalszych badań.
EN
The readiness of offenders to social rehabilitation is a new category in our country. Meanwhile, the research conducted in many countries indicates its usefulness in the diagnosis and selection of participants of rehabilitation programmes. This entails more effective interaction with convicted persons and greater responsibility on the part of convicted people for their own social rehabilitation process. The aim of this article is to present the main assumptions and models of readiness for change and their usefulness in social rehabilitation practice and to present pilot studies of readiness for change among criminal women and men in Kraków. Application of the Polish adaptation of the CVTRQ questionnaire made it possible to determine the level of convicted persons’ readiness, taking into account deficits in particular scales of the questionnaire and variables differentiating the group of ready and not ready people. At the end, guidelines for further research will be presented.