Warstwa językowa jako klucz interpretacyjny serialu "Włatcy móch" Bartosza Kędzierskiego

• Authors: Skowronek Bogusław

Title variants

EN

Linguistic layer as the key to interpreting the series ”Włatcy móch” Bartosza Kędzierskiego

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

In the article I discuss the linguistic layer of the animated TV series “Włatcy móch”. Main characters’ language realizes assumptions of the “language of rebellion” and it rebels against the society. Standards of communication functioning in the series reveal the domination of machines of reprisal: school, family and church, and forms of rebellion against them. It is expressed mainly by breaking the linguistic taboo (insults, vulgarisms) and social taboo (various obscenities). However, there is no authentism, because these are elements of conscious linguistic creation. The examined series perfectly meets the standards of mainstream, where the language of rebellion is conforming and adjusting to the requirements of the official media market.

Keywords

EN

animated series; domination; language of rebellion; vulgarism; obscenity; conformity

• Publisher: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
• Journal: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
• Year: 2010
• Issue: 1
• Pages: 65-76

Contributors

author

Skowronek Bogusław

• Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

References

• Barker Ch. (2005), Studia kulturowe. Teoria i praktyka, przeł. A. Sadza, Kraków.
• Grochowski M. (2008), Słownik polskich przekleństw i wulgaryzmów, Warszawa.
• Jenkins H. (2007), Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, przeł. M. Bernatowicz, M. Filiciak, Warszawa.
• Klejsa K. (2008), Filmowe oblicza kontestacji. Kino Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej wobec kultury protestu przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, Warszawa.
• Konefał S.J. Rysunkowi władcy złego smaku. Krótki przewodnik po animowanej nieobyczajności, „Kino” nr 2.
• Kopczyńska D. (2007), Wulgaryzmy w mediach i literaturze z lat 2000–2001, [w:] Polszczyzna publiczna początku XXI wieku, red. E. Wolańska, Warszawa.
• Kowalikowa J. (2000), Wulgaryzmy we współczesnej polszczyźnie, [w:] Język trzeciego tysiąclecia. Język a komunikacja 1, red. G. Szpila, Kraków.
• Lisowska-Magdziarz M. (2000), Bunt na sprzedaż. Przemysł muzyczny – reklama – semiotyka, Kraków.
• Majewska M. (2005), Akty deprecjonujące siebie i innych. Studium pragmalingwistyczne, Kraków.
• Oleszczyk M. (2008), Czesio i inne chłopaki, „Tygodnik Powszechny” nr 10.
• Otrocki M. (2006), Dyskurs – pojęcie jako perspektywa. W stronę modelu analizy dyskursu Normana Fairclougha, [w:] Oblicza komunikacji 1. Perspektywy badań nad tekstem, dyskursem i komunikacją, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Zaśko-Zielińska, Kraków. Peisert M. (2004), Formy i funkcje agresji werbalnej. Próba typologii, Wrocław.
• Rusinek M. (2008), Jak przeklinać. Poradnik dla dzieci, Kraków.
• Wasilewski J. (2006), Retoryka dominacji, Warszawa.
• Wasilewski J. (2006a), Fallocentryzm szarego człowieka, [w:] Retoryka codzienności. Zwyczaje językowe współczesnych Polaków, red. M. Marcjanik, Warszawa.
• Zgółkowa H. (2001), Agresja językowa jako narzędzie kształtujące tożsamość pokoleniową, [w:] Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa.
• Zuchora A. (2006), Dzieciństwo w wersji hard, „Film” nr 11.