PL
Autorki przedstawiają narodziny specyficznego, właściwego tylko Rosji, systemu nadawania stopni naukowych, próbując odpowiedzieć na pytanie, jakie czynniki spowodowały, że przybrał on taki kształt. Poczynając od stworzenia przez państwo sieci uniwersyteckiej na początku XIX w., poprzez charakterystykę ustaw uniwersyteckich i szeregu rozporządzeń (od ustaw z 1804 r. do uwarowskiejustawy z 1835 r.), wskazują nasilny związek między systemem nadawania stopni a dążeniem państwa do sprawowania kontroli nad organizacją i kształceniem uniwersyteckim. Z chwilą, gdy posiadacze stopniu naukowych zostali włączeni do Tabeli Rang i dzięki temu obdarzeni przywilejami służby państwowej, stali się bardzo ważną częśćią aparatu państwowego. W wyniku swoich rozważań autorki pragną odpowiedzieć na zasadnicze pytanie - czy rosyjskie uniwersytety w pierwszej połowie XIX w. zrealizowały humboldowską ideę uniwersytetu badawczego, czy stała się ona rzeczywistością, czy była jedynie pobożnym życzeniem, występującym w retoryce uniwersyteckiej.