Rola terapii w resocjalizacji penitencjarnej

• Authors: Henryk Machel

Title variants

EN

The role of therapy in a penitentiary correction

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Nasilanie się zjawisk patologii społecznej wśród polskiej młodzieży, których symptomy są pokazywane, opisywane i komentowane w mediach, naruszają społeczne poczucie bezpieczeństwa. Szczególnie niepokoją zjawiska chuligaństwa stadionowego wobec którego Państwo jest bezradne. Młodych sprawców patologii społecznej należy resocjalizować, a niekiedy, gdy zachodzi tego potrzeba, poddać ich stosownej terapii. Pojęcie terapii definiuje m.in. A. Reber „jako zbiorcze określenie wszystkich sposobów i odmian leczenia chorób lub zaburzeń”. Używa się go z przymiotnikami wyjaśniającymi o jaką terapię chodzi, np. likwidującą uzależnienia, redukującą przemoc i agresję itp. J. Aleksandrowicz definiuje terapię „jako formę oddziaływań społecznych, której celem jest korekta zaburzeń i zachowania”. Terapia jest drugim elementem szeroko rozumianej resocjalizacji jako procesu poprawczego (psychokorekcja, terapia, wspomaganie społeczne). Można za jej pomocą dokonać korzystnych zmian w obrazie tożsamości sprawców czynów aspołecznych i przestępczych, można dokonać zmiany postaw negatywnych na pozytywne i w ten sposób zniechęcić do zachowań aspołecznych i antyspołecznych. Terapia ma zastosowanie w wielu obszarach funkcjonowania społecznego. Wymienię tu trzy ważne: w obszarze szkoły i płaszczyzny edukacji młodzieży i w obszarze rodzin; w obszarze sytuacji dziecka chorego i jego rodziców; w obszarze izolacji penitencjarnej. W penitencjarystyce terapia dotyczy mężczyzn i kobiet. Likwidując uzależnienie od alkoholu i narkotyków redukuje czynniki kryminogenne. Podobnie redukuje nadmierną agresywność itp. Terapeuci muszą charakteryzować się wieloma pozytywnymi cechami, warunkującymi skuteczność ich działania. W więzieniach stosuje się także mniej powszechnie oddziaływanie terapeutyczne: Hatha Jogę oraz leczenie dźwiękiem otrzymywanym z bębnów tybetańskich.

EN

Phenomens of social pathology are increasing among Polish youth. Symptom of it is presented in media what influences the social sense of secure. Especially stadium hooligans are disturbing because of the authority is helplessness. Young offenders need to be corrected and often the have to participate in a therapy. For example, Reber defines a therapy as collective description of all variety ways an types of treatment certain diseases or disorders. The notion of therapy usually is used with specific description which describe the type of therapy for example, therapy of addiction, violence or aggression, etc. Aleksandrowicz defines therapy as a form of social treatment, which aim is a correction of behaviour disorders. Therapy is a second element of social rehabilitation known as a corrective process (psychocorrection, therapy, social support). Therapy lets make a changes in a identity of criminals, thanks to it we can change antisocial attitudes toward prosocial attitudes. It helps to discourage criminals from committing crimes. Therapy is used in various fields of social functioning. I will present just some main fields: education, desease of a child, family, penitentiary isolation. Penitentiary treatment liquidate an addiction to alcohol and drugs, reduces risk factors, aggression, etc. Therapy concerns both female and male. Therapeutic staff has to get positive attitudes and features which determine efficiency of their action. In a prison also is used not common treatment as Hatha-Yoga and sound received rom the Tibetan bowls

Keywords

PL

resocjalizacja penitencjarna; terapia; patologie społeczne

EN

penitentiary rehabilitation; therapy; social pathologies

• Publisher: Fundacja Pedagogium
• Journal: Resocjalizacja Polska
• Year: 2012
• Issue: 3/2012
• Pages: 17-34

Dates

published

2012-10

Contributors

author

Henryk Machel

• Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna

References

• Aleksandrowicz J. (2000). Psychoterapia. Warszawa: Wyd. Lek. PZL.
• Biela A. (1989). Współczesne tendencje w psychologii poznawczej. Przegląd Psychologiczny 1.
• Bernard A.S., R.K. Mac Kenzie (red.). (2000). Podstawy terapii grupowej. Gdańsk: GWP.
• Budzinski W. (red.). (2010). Terapia i resocjalizacja dzieci i młodzieży. Gdańsk.
• Bugebtal J.F. (1978). Psychotherapy and Process.
• Cekiera Cz. (2001). Dwanaście kroków – odnoszące się do jednostki, odzyskania jej mocy i kontroli nad własnym życiem. W. A. Nowak, E. Wysocka (red.). Problemy i zagrożenia społeczne we współczesnym świecie. Katowice.
• Czabała J. (1997). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa: PWN.
• Chmurska E. (2003). Skuteczność programu „Atlantis”. Przegląd Więziennictwa Polskiego 20–21.
• Dudała J. (2004). Fani-chuligani. Rzecz o polskich kibolach. Warszawa: Wyd. „Żak”.
• Gruszczynska B. (2008). Przestępczość nieletnich w Polsce w świetle statystyk. W: M. Libiszowska-
• -Żółtkowska, K. Ostrowska (red.). Agresja w szkole. Diagnoza i profilaktyka. Warszawa: Wyd. Difin.
• Javargekal R. (1994). Joga lecznicza. Warszawa: Wyd. „Comes”.
• Jaworska A. (2009). Terapia alternatywna w resocjalizacji penitencjarnej. Słupsk.
• Konopczynski M. (2006). Metody twórczej resocjalizacji, teoria i praktyka wychowawcza. Warszawa: PWN.
• Kottler J.A. (2003). Skuteczny terapeuta. Gdańsk: GWP.
• Lalak R.D. (2008). Rodzina i szkoła w systemie wychowania. Warszawa: Wyd. Difin.
• Majchrzyk A. (2009). Funkcjonowanie więziennego systemu terapeutycznego dla skazanych uzależnionych od środków psychotropowych. W: A. Rejzner, P. Szczepaniak (red.). Terapia w resocjalizacji. Cz. II. Warszawa.
• Mazur E. (2009). Resocjalizacja skazanych w warunkach terapeutycznych. W: A. Rejzner, P. Szczepaniak (red.). Terapia w resocjalizacji. Cz. II. Warszawa.
• Nowak A., Wysocka E. (2001). Problemy i zagrożenia społeczne we współczesnym świecie. Katowice.
• Opora R. (2009). Ewolucja niedostosowania społecznego jako rezultat zmian w zakresie odporności psychicznej i zniekształceń poznawczych. Gdańsk: Wyd. UG.
• Pospiszyl K. (2009). Resocjalizacja a terapia. W: A. Rejzner, P. Szczepaniak (red.). Terapia w resocjalizacji. Cz. II. Ujęcie praktyczne. Warszawa.
• Ploch L. (2009). Dążenie do modelu terapii przez sztukę artystyczną uczniów niedostosowanych społecznie. W: A. Rejzner, P. Szczepaniak (red.). Terapia w resocjalizacji. Cz. II. Ujęcie praktyczne. Warszawa.
• Rama-Czaraka, Hatha Joga. Warszawa: Wyd. Trzaska, Evert i Michalski.
• Reber A. (2000). Słownik psychologii. Warszawa: Wyd. SCHOLAR.
• Siemaszko A., Gruszczyńska B., Marczewski M. (2009). Atlas przestępczości w Polsce 4. Warszawa: Wyd. Instytut Wymiaru Sprawiedliwości.
• Simonsen J.E. (2007). Cognitive milieu therapy from an experiental learning perspective. Tdsskrift for Norsk Psykologforeninng, 11.
• Siemionow J. (2011). Niedostosowanie społeczne nieletnich: działania, zmiana, efektywność. Warszawa: Wyd. Difin.
• Szecówka A. (2009). Millieu therapy w resocjalizacji młodocianych. W: A. Rejzner, P. Szczepaniak (red.). Terapia w resocjalizacji. Cz. II. Warszawa.
• Sęk H. (1993). Społeczna psychologia kliniczna. Warszawa: PWN.
• Wojciszke B. (1983). Mechanizmy struktury Ja na zachowanie.
• Wolińska J.M. (2003). Agresywność młodzieży – problem indywidualny i społeczny. Lublin: Wyd. UMCS.
• Wójcicka A. (2010). Warsztat terapii zajęciowej jako forma pomocy chorym psychicznie i upośledzonym umysłowo i ich rodzinom. W: W. Budziński (red). Terapia i resocjalizacja dzieci i młodzieży. Gdańsk.
• Żelikowska I. (2009). Program edukacyjno-wychowawczy. W: M. Marczak (red.). Resocjalizacyjne programy stosowane przez Służbę Więzienną w Polsce. Kraków.
• Żelikowska I. (2009). Terapia, resocjalizacja i readaptacja społeczna skazanych kobiet uzależnionych od alkoholu. W: I. Dybalska (red.). Kobieta w więzieniu – polski system penitencjarny wobec kobiet w latach 1998–2008. Warszawa: Wyd. Inst. Rozwoju Służb Społecznych.
• Żerko J. (1998). Z badań studentów nad przemocą dzieci i młodzieży. W: J. Papież, A. Płukis (red.). Przemoc dzieci i młodzieży. Toruń: Wyd. Adam Marszałek.

Identifiers

ISSN

2081-3767