PL
Stosunki gospodarcze Norwegii z portami pomorskimi w drugiej połowie XIX stulecia nie znalazły dotychczas szerszego omówienia ani w polskiej, ani w norweskiej historiografii. Przyczyną tego stanu były nieznaczne rozmiary współpracy pomorskich i norweskich firm oraz niesamodzielność Norwegii, tj. unia ze Szwecją w latach 1814–1905. Na przeszkodzie stoją także utarte stereotypy, subiektywna perspektywa, jak również ułomności dostępnych źródeł. Norweska baza źródłowa dotycząca związków gospodarczych z pruskimi portami bałtyckimi jest bogata i zróżnicowana jakościowo. Do najciekawszych należą obfite materiały Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (Indredepartementet), funkcjonującego w drugiej połowie XIX wieku. Przechowywane są one w Archiwum Królewskim (Riksarkivet) w Oslo, a dotyczą działalności norweskich konsulatów na Pomorzu. Interesujące zbiory zdeponowano także w archiwach państwowych znajdujących się w Bergen oraz Tromsø (Statsarkivet i Bergen; Statsarkivet i Tromsø). Należą do nich zespoły dokumentacji zakładów produkcyjno-handlowych współpracujących z portami pomorskimi. Ostatnim z omawianych źródeł, wartych wykorzystania do studiów nad dziejami transportu morskiego, są rejestry Lloyda. Wykorzystanie norweskich źródeł pozwala poszerzyć perspektywę i uzupełnić dotychczasowy stan badań.