WZORCE HARMONII OPARTEJ NA GEOMETRIACH NIEEUKLIDESOWYCH W ARCHITEKTURZE WSPÓŁCZESNEJ. CZĘŚĆ I

• Authors: Tobolczyk Marta

Title variants

EN

Patterns of harmony based on non-Euclidean geometry in contemporary architecture. Part I

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

Ład przestrzenny w architekturze oparty na proporcjach matematycznych i kompozycji prostych brył geometrycznych ma ugruntowaną tradycję sięgającą starożytności. Geometria euklidesowa, poszerzona w XVII wieku przez francuskiego matematyka i filozofa Kartezjusza (fr. René Descartes), aż do połowy XX wieku stanowiła nienaruszalną bazę architektonicznych poszukiwań twórczych w zakresie geometrii. Jednak wraz z doskonaleniem nowych technologii budowania opartych na żelbecie i stali oraz rozwojem cyfryzacji, w kręgach twórców architektury narastało przekonanie o potrzebie przekroczenia dotychczasowych ograniczeń klasycznej geometrii. Przełom dokonany w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych poprzedniego stulecia rozpoczął nową erę architektury opartej na geometriach nieeuklidesowych. W niniejszym artykule przedstawiono osiągnięcia pionierów (m.in. takich jak: Felix Candela, Maciej Nowicki, Frei Otto), którzy przyczynili się do wypracowania nowych wzorców dynamicznej ekspresji we współczesnej architekturze. Celem artykułu badawczego jest prezentacja indywidualnych osiągnięć na tym polu kilku wybitnych twórców. Przeprowadzona analiza i studium przypadków wykazują śmiałość nowoczesnych kompozycji architektonicznych opartych na układach nieliniowych w stosunku do tradycyjnej modernistycznej architektury. Praca ma wartość edukacyjną i praktyczną, stanowiąc źródło wiedzy i inspiracji dla współczesnej twórczości architektonicznej.

EN

The spatial order in architecture, based on mathematical proportions and compositions of simple geometric solids, has a strongly established tradition dating back to antiquity (Ancient Egypt, Babylon, Greece). The greatest contribution to the creation of the European fundamentals of this type of harmony laid Pythagoreans, Plato and Euclid. The Euclidean geometry, extended in 3D dimensions in the 17th century by the French mathematician and philosopher Descartes (fr. René Descartes), was an inviolable base of architectural exploration of the geometry up to the middle of the 20th centuries. However, with the development of new building technologies based on reinforced concrete & steel and along with the development of digitization, modern engineers and architects felt the need to exceed the existing limitations of classical geometry. The breakthrough, made in the fifties and sixties of the previous century, opened a new era of architecture based on Non-Euclidean geometry. This article presents the achievements of pioneers (i.e. Felix Candela, Maciej Nowicki, Frei Otto) who have contributed to the development of new patterns of dynamic expression based on hyperbolic geometry in modern architecture. The purpose of this research article is to indicate individual achievements in this field by several prominent creators. The analysis and case study in the article demonstrated the boldness of modern architectural compositions based on non-linear systems compared to traditional modernist architecture. The work has an educational and practical value to be a source of knowledge and inspiration for contemporary architects.

Keywords

PL

architektura; harmonia oparta na geometrii; forma brył geometrycznych; proporcja matematyczna w architekturze

EN

architecture; harmony based on Non-Euclidean geometry; hyperbolic geometry in architecture

• Publisher: Akademia Finansów i Biznesu Vistula w Warszawie
• Journal: Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
• Year: 2019
• Issue: 1(59)
• Pages: 31-42

Contributors

author

Tobolczyk Marta

• Akademia Finansów i Biznesu Vistula

References

• Albert D.Z., Philosophy of physics, https://www.britannica.com/topic/philosophy-of-physics [dostęp: 07.03.2019].
• Borsuk K., Szmielew W. (1972), Podstawy geometrii, PWN, Warszawa.
• Chencks Ch. (1987), Ruch nowoczesny w architekturze, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa.
• Gauzin-Müller D. (1997), Behnisch & Partners 50 Years of Architecture, Wiley, London.
• Juszkiewicz A.P. (red.) (1977), Historia matematyki, t. 3, PWN, Warszawa.
• Kordos M. (1994), Wykłady z historii matematyki, WSiP, Warszawa.
• Mainstone R.J. (1998), Developments in Structural Form, Architectural Press.
• McMullen C.T. (1997), Euclid’s Postulates, Harvard University, Cambridge.
• Otto F. (1959), Dachy wiszące. Forma i konstrukcja, Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
• Proclus (1992), Commentary on the first book of elements by Euclid, Princeton University Press, Princeton.
• Słyk J. (2012), Źródła architektury informacyjnej, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa.
• Tatarkiewicz W. (1972), Droga przez estetykę, PWN, Warszawa.
• (www1) https://pl.wikipedia.org/wiki/Paraboloida_hiperboliczna [dostęp: 07.03.2019].
• (www2) https://fr.wikiarquitectura.com/wp-content/uploads/2017/01/EOM_15.jpg [dostęp: 07.03.2019].
• (www3) http://www.shigerubanarchitects.com/works/2000_japan-pavilion-hannover-expo/index.html [dostęp: 07.03.2019].
• (www4) https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=18745327 [dostęp: 07.03.2019].