PL
Konflikt teologii i filozofii, który stawał się coraz bardziej zauważalny w XIII-wiecznej Europie był skutkiem rozdzielenia wiary i rozumu. Skostniały schemat scholastyczny prowadził do wyzbycia się racjonalności w obrębie religii. Zjawiskom tym towarzyszyło jednocześnie wzmożone zainteresowanie człowiekiem i jego konkretnymi problemami. Zainteresowanie to nie było już teoretyczną próbą rozwiązania problemu, kim jest człowiek i jakie jest jego miejsce we wszechświecie, lecz podjęciem różnych praktycznych dylematów życia codziennego. Myślicielem, który niezwykle trafnie odpowiedział na problemy ówczesnej epoki był Jakub z Paradyża (1381-1465), średniowieczny mistrz Uniwersytetu Krakowskiego. Jego pisma są ciekawą próbą odpowiedzi na nurtujące antropologiczne pytania. Przesunięcie akcentu z nakazanych praktyk religijnych na zachęcenie do wejścia w intymną relację z Bogiem było odpowiedzią na zrutynizowane formy życia religijnego. To właśnie twórcza odpowiedź Jakuba z Paradyża na kryzys scholastyki była idealną drogą prowadzącą do mistyki, jako ukoronowanie pobożnego życia.
EN
Jacobus de Paradiso creative response to the crisis scholasticism Conflict of theology and philosophy, which became more and more noticeable in the thirteenth century in Europe was a result of the separation of faith and reason. Scholastic scheme led to getting rid of rationality within the religion. These phenomena are also accompanied by an increased interest in the man and his specific problems. This interest was no longer a theoretical attempt to solve the problem of who man is and what his place in the universe is, but taking various practical dilemmas of everyday life. The person who very creatively responded to the problems of contemporary society was Jacobus de Paradiso (1381-1465), a medieval theologian from The University of Cracow. His was an interesting attempt at answering anthropological questions and a perfect way that led to mysticism, as a culmination of a pious life.