PL
Widmo kryzysu finansowego, w którym są pogrążone współczesne gospodarki, wywiera rosnącą presję na inwestorów poszukujących coraz efektywniejszych narzędzi zarządzania ryzykiem kredytowym. Czynnikiem szczególnie mobilizującym do tych poszukiwań stała się znaczna utrata wiarygodności przez instytucje ratingowe, których oceny były dotychczas głównym wyznacznikiem zdolności kredytowej kredytobiorców. Alternatywą zdają się być modele strukturalne bazujące na fundamentalnych przesłankach odwołujących się głównie do relacji aktywów dłużnika do wielkości jego długu wraz z prognozowaną zmiennością wartości rynkowej aktywów. Do najbardziej znanych modeli tej kategorii należą model Mertona i jego praktyczna implementacja określana mianem modelu KMV. Opracowanie zawiera zarys koncepcji powyższych modeli, ze szczególnym wskazaniem na przesłanki ich wykorzystania.