PL
Sformułowano hipotezę, że uwagę postmedytacyjną osób, które osiągnęły wprawę w medytowaniu, cechuje stosunkowo szeroki zakres i "czujność", objawiająca się relatywnie głębokim, semantycznym przetwarzaniem informacji. Dla zweryfikowania tej hipotezy opracowano metodę mierzącą jednocześnie 1. Zakres uwagi (centrum vs. peryferia) 2. Poziom przetwarzania informacji (płytki - zmysłowy vs. głęboki - semantyczny). Konstrukcję metody oparto na zadaniu Stroopa (1935) oraz na zadaniu DIVA (Nęcka, 1994). Badano stany uwagi intensywnej (po czytaniu tekstu), ekstensywnej (po relaksacji) i post medytacyjnej (po medytacji Zen). Grupy kontrolne (relaksowana i skoncentrowana zadaniowo) różniły się istotnie na badanych wymiarach. Szerszy zakres uwagi cechował osoby zrelaksowane (z uwagą ekstensywną) i u nich także zaobserwowano zniesienie efektu Stroopa na skutek płytszego, zmysłowego przetwarzania informacji. Uwagę postmedytacyjną charakteryzował szerszy zakres w porównaniu z uwagą osób skoncentrowanych, ale mniejszy niż osób zrelaksowanych. Natomiast tak samo silne interferencje Stroopa z centrum i peryferii osób medytujących wskazują na stabilne, odzmysłowe i wolne od hamowania reakcje na bodźce niespójne. Wyniki poddajemy dyskusji z odniesieniem do badań neuropsychologicznych.