Narrateurs et narrataires dans l'Heptamèron: essai d’étude narratologique

• Authors: Martincau-Génieys, Christine

Title variants

FR

Heptameron - próba studium narratologicznego

Abstracts

PL

Wychodząc od koncepcji Gerarda Genette, autorka wykorzystuje dla analizy narracji w Heptameronie pojęcie narratora (narrateur) i odbiorców narracji (narrataires), którzy z kolei mogą być narratorami. Narrator historii stanowiącej ramę dla opowiastek w Heptameronie (autorka oznacza go literą N) zwraca się bezpośrednio do czytelników, którzy jednak o nim nic nie wiedzą i mogą go poznać jedynie poprzez jego twórczość: narratorzy drugiego stopnia ( = devisants - n) nie pozostają w żadnym związku z czytelnikami, ale mogą, jak uczyniła to M.M. de La Garanderie, śledzić ich myśli i reakcje. Narratorem (N) Wstępu i Prologu w Dekameronie jest sam Boccaccio wypowiadający się bezpośrednio w 1 os. lp., który jednak dla uwiarygodnienia swej narracji powołuje się na osobę godną zaufania, której opowiadanie przekaże swoim czytelniczkom. Narrator Prologu w Heptameronie nie identyfikuje się z autorem książki, jest bowiem narratorem-autorem, odrębnym od autora książki - w ten sposób od samego Prologu wkraczamy w świat fikcji literackiej. Narrator ten ma świadomość swojej roli, wie wszystko o swoich bohaterach, chociaż nie wszystko o nich mówi, ale rezygnuje ze swych funkcji, gdy opowiadają swoje nowele, które tylko rejestruje. W Dekameronie występował stale jeden autor, Boccaccio, narzekający na trudy komponowania nowel z opowieści przekazanych mu ustnie - Heptameron staje się dziełem jedenastu autorów, z których tylko jeden jest pisarzem we właściwym sensie tego słowa. Nie ingerując w narracje opowieści, narrator pojawia się jednak znowu w czasie dyskusji, gdy rozdziela role protagonistom (przez wtrącenia typu dit-it), wyraża spostrzeżenia o ich postawie i zachowaniu lub niekiedy ucina dyskusje, ale po 12 noweli reasumuje opinie dyskutantów, zanim jeszcze nastąpi retranskrypcja dialogów. Różna w tym od Boccaccia, królowa Nawarry nie identyfikuje się z narratorem ani z Parlamentą. Więcej nawet: wprowadzając Madame Marguerite do grona inicjatorów francuskiego Dekameronu, narrator (N) czyni ją jednym z odbiorców narracji. W konsekwencji przez swoją otwartą strukturę Heptameron zbliżałby się do Fałszerzy Gide’a.

• Publisher: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
• Journal: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
• Year: 1997
• Volume: 38

Dates

published

1997

Contributors

author

Martincau-Génieys, Christine

other

Université de Nice

Identifiers

URI

http://hdl.handle.net/11089/14196