PL
Problemem, którym zajął się autor artykułu, są alternacje spółgłosek wygłosowych typu: spółgłoska napięta : spółgłoska nienapięta, zachodzące w języku niemieckim oraz ich odpowiedniki w języku polskim. Na podstawie konkretnego materiału językowego autor omawia tutaj tylko jeden typ alternacji konsonantycznych występujących w systemie fleksyjnym konfrontowanych języków. Status alternac i niemieckich, wynikający z obserwacji schematów alternacyjnych w tym języku, zostaje porównany szczegółowo z dość skomplikowaną siatką alternacji języka polskiego. Konfrontacja alternacji zachodzących w obu językach i ustalenie różnic w zakresie ich użycia może mieć praktyczną wartość w procesie nauczania języków obcych i pozwolić na uściślenie wniosków dotyczących struktury morfologicznej języka niemieckiego i polskiego.