PL
Przy rozpatrywaniu zagadnień alternacji mamy zawsze do czynienia z reprezentacjami morfemów, poddanych specyficznym alternacjom o funkcjach językowych. W artykule niniejszym autor przypomina ze względów merytorycznych i metodologicznych znane dobrze w teorii alternacji pojęcie morfemu, przedstawia zwięźle jego rolę oraz niektóre problemy analizy alternacji ściśle powiązane ze strukturą morfemu. Morfem stanowi niejako centrum odniesienia dla opisu zjawisk alternacyjnych na gruncie morfologicznym.