PL
W ciągu ostatnich 20 lat termin empowerment wszedł na stałe do terminologii języka biznesu. Łączy się z popularnymi obszarami zarządzania, takimi jak: zarządzanie zasobami ludzkimi, zarządzanie wiedzą, zarządzanie jakością, wiedzą z zakresu reengineeringu i „odchudzonej” organizacji. Empowerment jest często uważany za rozwiązanie problemów zbiurokratyzowanej, taylorowskiej organizacji pracy, w której na kreatywność pracownika nie ma miejsca, a jego wyalienowanie jest codziennością. Jednakże nawet w literaturze przedmiotu nie ma dość konstruktywnej dyskusji na temat problemów, z jakimi muszą się borykać zarządzający przy wprowadzaniu zasad empowermentu. Niewiele jest także o warunkach, w jakich ta technika zarządzania może być z powodzeniem zastosowana. Zakłada się również, że pracownicy z chęcią podążą nową, liberalną drogą kształtowania ich pracy, a jest to - jak dalej próbuje się udowodnić - mit. Autor podejmuje także próby obalenia mitu wszechstronności zastosowania empowermentu, bowiem powszechnie zakłada się, że jest on odpowiedni dla każdej organizacji, niezależnie od okoliczności.