PL
Autor ukazuje pojawiającą się w ayśll kantowakiej perspektywę historyczną wyrażającą się w izomorfizmie przebiegu historii politycznej i historii rozumu. Zarówno proces historyczny. Jak rozwój myśli, prowadzą do tego samego etanu finalnego; autonomii rozumu wyrażającego się w polityce w systemie władzy konstytucyjnej, zaś w aferze myśli pod postacią filozofii krytycznej. Natury tego paralelizmu Kant nie wyjaśnia, ale zarysowuje punkt wyjścia dla następujących po nim koncepcji ujętego całościowo procesu historycznego Jako sfery realizacji rozumu.