PL
Już sposób ujmowania relacji człowiek - przyroda w głównym nurcie europejskiej tradycji filozoficznej może uchodzić za antycypację współczesnych problemów ekologicznych. Wspomniawszy o biblijnym zaleceniu, by ,.ziemię czynić sobie poddaną”, o założeniach nowożytnej nauki i XlX-wiecznej filozofii społecznej, autor przechodzi do rozwinięcia kwestii tytułowej. Przedmiotem analizy stają się trzy aspekty stosunku Sartre'a do problemów filozofii ekologii: 1) widoczna w jego wczesnych pismach obojętność, a nawet wrogość wobec spraw ekologii; 2) Sartre i ekologia w Krytyce rozumu dialektycznego i 3) uwagi o Sartrowskiej etyce ekologicznej i filozofii historii, zwłaszcza na podstawie jego prac opublikowanych pośmiertnie.