TEACHER EDUCATION AND SOCIAL SKILLS CURRICULUM

• Authors: Kasikova Hana , Valenta Josef

Title variants

PL

KSZTAŁCENIE NAUCZYCIELI I PROGRAM NAUCZANIA UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

We consider socio-relational dimension of the teacher profession and the competence of teachers to develop the social skills of pupils to be key factors in education nowadays. Teacher education and teacher training focusing on social dimension are closely connected with challenges like societal changes, inclusion, multiculturalism, but also life on social networks, socio-pathological phenomena etc. From that point of view curriculum reconstruction is in need with stronger accent on teachers social competence in the frame of new approaches in education sciences and psychology. In the article we analyze especially two ways of developing curriculum based on social- relational dimension. First one is focused on promoting the personal level of teacher social competence, especially cooperative competence, the second one on teacher education and training in the didactics of social skills (why, what and how) in the frame of cross – curricular theme of “personal and social education”. The analysis of two ways are based on research and authors experience both in pre-service and in-service education

PL

Zawód nauczyciela ma wymiar społeczno-relacyjny. Jednym z kluczowych zadań, w zakresie kompetencji nauczyciela we współczesnej edukacji, jest rozwijanie umiejętności społecznych uczniów. Kształcenie i dokształcanie nauczycieli skupiające się kompetencjach społecznych odpowiada wyzwaniom takim jak rozumienie zachodzących zmian społecznych, inkluzja społeczna, wielokulturowość. Wzmacnia także umiejętności funkcjonowania w sieciach społecznych i rozumienia zjawisk patologicznych itp. Patrząc na role nauczycieli z tej perspektywy ważne jest podkreślenie w programach znaczenia kompetencji społecznych nauczycieli w ramach nowego podejścia w edukacji i psychologii. W artykule analizujemy w sposób szczególny dwa sposoby opracowywania programów nauczania w oparciu o podejście społeczno-relacyjne. Pierwsze z nich skupia się na promowaniu poziomu kompetencji społecznych danego nauczyciela, w szczególności kompetencji dotyczących współpracy. Drugie na edukacji i szkoleniach nauczycieli w zakresie dydaktyki umiejętności społecznych (dlaczego, co i jak) w ramach między-programowego tematu "edukacja osobista i społeczna". Analizy tych dwóch sposobów opierają się na badaniach i doświadczeniach autorów, zarówno zakresie kształcenia przyszłych nauczycieli jak i w dokształcaniu nauczycieli już pracujących.

Keywords

EN

teacher education; curriculum; social competence; social skills; personal and social education

PL

nauczyciel wychowania; program nauczania; kompetencje społeczne; umiejętności społeczne; edukacja osobista i społeczna

• Publisher: Lubuskie Towarzystwo Naukowe
• Journal: Rocznik Lubuski
• Year: 2016
• Volume: 42
• Issue: 2a
• Pages: 289-299

Contributors

author

Kasikova Hana

• Charles University in Prague

author

Valenta Josef

• Charles University in Prague
• Academy of Performing Arts in Prague

References

• Boudon R., Bulle N., Cherkaoui M. (2001), École et société. Les paradoxes de la demokratie, PUF, Paris.
• Hui M. F., Grossman D. (Ed.) (2008), Improving Teacher Education through Action Research, Routledge, New York.
• Johnson D. W., Johnson R. T., Smith K. (2007), The state of cooperative learning in postsecondary and professional settings. „Educational Psychology Review“, No. 19(1), pp. 15–29.
• Johnson D. W., Johnson R. T. (2009), An Educational Psychology Success Story: Social Interdependence Theory and Cooperative Learning. Educational Researcher, No 38, s. 365 – 379.
• Kasíková H. (2009), Kooperativní učení a vyučování. Teoretické a praktické problémy. 2.vyd., Karolinum, Praha.
• Kasíková H. (2015), Proměna vysokoškolské výuky. Zkušenost s využitím kooperativních skupin, „Studia Paedagogica“, Vol. XX, part 2, pp.81-103.
• Kasíková H., Dubec M. (2009), Spolupráce učitelů: od větší k menší neznámé, „Studia Paedagogica“, Vol. 14, part 1, pp. 67 – 86.
• Mortimer P. (1995), Effective schools: current impact and future potentials, London: Institute of Education, University of London, London.
• Mucchielli R. (1996), Le travail en équipe, ESF, Paris.
• Senge P. (1990), The Fifth Discipline. Currency Doubleday, New York.
• Tonucci F. (1991), Vyučovat nebo naučit?, PedF, Praha.
• Valenta J. (2006), Osobnostní a sociální výchova a její cesty k žákovi, AISIS, Kladno.
• Valenta J. (2007), Personal and Social Education, [in:] Framework Educational Programme for Basic Education. Prague: Ministry of Education ‒ Research Institute of Education in Prague, Prague, p. 94-96.
• Valenta J. (2013), Didaktika osobnostní a sociální výchovy. Praha: Grada Publishing, Praha.
• Valenta J. (2016), Metafora divadla jako paradigma výzkumu (s dodatkem o jejím využití v oborové didaktice osobnostní a sociální výchovy), http://pedagogika.ff.cuni.cz/system/files/Metafora%20divadla%20a%20v%C3%BDzkum_Valenta_2016.pdf [access: 1.08.2016].