PL
Sport nierzadko bywa wykorzystywany jako nieoficjalne narzędzie dyplomacji i/lub aktywizacji obywatelskiej – zwłaszcza w zwyczajowo napiętych relacjach między demokracjami a reżimami autorytarnymi, jak miało to miejsce w omawianym przypadku USA i Islamskiej Republiki Iranu. W artykule zasadnicze miejsce zajmuje analiza tego, w jaki sposób pod koniec lat dziewięćdziesiątych zapasy i piłka nożna – dyscypliny popularne w obu państwach – umożliwiły wyjście z obopólnej izolacji trwającej nieprzerwanie od 1979 r.Sport is oftentimes used as an unofficial instrument of diplomacy and/or civic activism – especially in usually tense relations between democracies and authoritarian regimes – as was the case concerning the USA and the Islamic Republic of Iran. The main focus of this article is to analyze the way in which wrestling and football – sport disciplines that are popular in both these countries – made it possible to get out of mutual isolation lasting uninterruptedly since 1979.