PL
Celem artykułu było porównanie sposobów wyrażania smutku, żalu i tęsknoty w dwóch rosyjskichtłumaczeniach Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, autorstwa Zuzanny Mar i ŚwiatosławaŚwiackiego. Szczególną uwagę zwraca się na dwa spośród licznych ekwiwalentów rosyjskich –ТОСКА i УМИЛЕНИЕ. Mają one bowiem rangę specyficznych konceptów lingwokulturowychi są uznawane za nieprzekładalne. Dzięki tabelarycznym zestawieniom cytatów można byłopokazać wariantywność rozwiązań tłumaczy w omawianych kontekstach, a także uchwycićpewne stałe cechy mówienia o smutku i tęsknocie w obrębie rosyjskiego językowego obrazuświata. Poruszone zostały również wybrane zagadnienia recepcji Mickiewicza dawniej i dziśoraz kwestia emancypacji przekładów jako pełnoprawnych i samodzielnych tekstów literatury,w obieg której wchodzą.