PL
Odpowiadając na wezwanie współczesnych papieży zachęcających do ponownego odkrywania teologicznej cnoty nadziei, autor analizuje poemat Charlesa Péguy’ego poświęcony właśnie tematyce nadziei. Péguy, francuski poeta, poległy w roku 1914, w czasie początkowych walk pierwszej wojny światowej, należał do najważniejszych postaci tak zwanego francuskiego odrodzenia katolickiego. W omawianym utworze, w którym poetycki monolog przeobraża się w lekcję katechizmu udzielaną młodej Joannie d’Arc, nadzieja ukazana została jako mała dziewczynka. Pod wpływem filozofii Henri’ego Bergsona i jego ponownego odkrycia „tego, co rzeczywiste”, Péguy wskazuje nadzieję, uosobioną w postaci dziecka, jako klucz do odnowy wiary i miłości, a być może również źródło nowej energii dla przesłania, jakie niesie ze sobą chrześcijaństwo. Czas, w którym powstawał poemat – początek dwudziestego wieku – to we Francji okres kryzysu związanego z wojną francusko-pruską, sprawą Dreyfusa oraz czystkami antyklerykalnymi, a także głęboką dezorientacją społeczną. Wiele spośród poruszanych przez Péguy’ego ważnych wówczas tematów w zaskakujący sposób zachowuje aktualność również dzisiaj.
EN
Following calls from recent popes to a rediscovery of the theological virtue of hope, this paper examines a poem dealing specifically with that subject, by Charles Péguy, a French poet who died in 1914 in the early fighting of the First World War. He is a key figure of what has been called the French Catholic revival. His dramatic monologue takes the form of a catechism lesson addressed to the young St. Joan of Arc, in which Hope is portrayed as a little girl. Rooted in a rediscovery of the “real” and under the influence of the philosopher Bergson, Péguy’s message seems to be that a childlike Hope could be the key to a renewal of Faith and Love, and perhaps to a re-energizing of the Christian message. Péguy wrote his poem at a time when France was deeply traumatized by the Franco-Prussian war, the Dreyfus scandal and the anti-clerical purge of the early 20th century. It was a society that had lost is bearings. Many themes of his day are strangely current in our own.