Memorias fotográficas: tres visiones de la Argentina posdictatorial

• Authors: Natalia Fortuny

Title variants

EN

Photographic memories: three visions of Argentine in the post-dictatorial time

PL

Wspomnienia fotograficzne: trzy wizje Argentyny po zakończeniu dyktatury

Abstracts

PL

Współczesne eseje fotograficzne są obrazem wpływu, jaki na życie ludzi miała traumatyczna przeszłość ostatniej, najbrutalniejszej dyktatury argentyńskiej (1976–1983). Te stworzone już po jej zakończeniu obrazy są tak naprawdę fotograficznym wspomnieniem: to wizualne artefakty stworzone za pomocą fotografii i pozostające w dialogu z niedawną przeszłością. Ich podstawowa wartość leży nie tyle w ich adaptacji do przedstawianego wydarzenia, ile w ich szczególnej konstrukcji, strategiach i procesie produkcji znaczeń. To właśnie w takich ramach analizowane są tu prace trzech artystów-fotografów. Pierwszą z nich jest Helen Zout, której zdjęcia przywołują maszyny i narzędzia śmierci wykorzystywane w tajnych więzieniach uruchomionych przez ostatnią dyktaturę. Drugą jest Lucila Quieto, której ojciec Carlos Quieto zaginął w czasie ostatniej dyktatury jeszcze przed jej narodzeniem. W serii fotograficznej Archeologia nieobecności Autorka wychodzi od nieobecności ojca w albumie rodzinnym i dąży do odtworzenia niemożliwego, czyli na zawsze utraconych wspólnych momentów. Wreszcie praca Calle 30 Nº1134 autorstwa Hugona Aveta otwiera dyskusję nad tym, czy pozostałości przeszłości mogą zostać stworzone, to znaczy wymyślone.

EN

Recent photographic essays investigate and make visible the relationship with the traumatic past of the last and most ferocious Argentine dictatorship (1976- 1983). These post-dictatorial images work as photographic memories: artistic visual artifacts based on the resource of photography and in dialogue with a recent past. These images matter here not so much for their adaptation to a recorded event but for their particular construction, strategies and production processes of meaning. In this framework, it will be analyzed the works of three photographic artists. First, the photographs with which Helen Zout evokes the machines and death devices launched in the Clandestine Detention Centers by the last military dictatorship. Secondly, the reconstructed photos by Lucila Quieto, a photographer whose father, Carlos Quieto, was disappeared by the last Argentine military dictatorship, when Lucila was not yet born. Her photographic serie Archeology of the absence arose from the lack of photos with her father in the family album and the need to visually reconstruct an impossible moment. Finally, the work Calle 30 Nº1134 by photographer Hugo Aveta will open the question as to whether the remains of the past can be created – that is, invented.

• Publisher: Wydawnictwo Adam Marszałek
• Journal: Sztuka Ameryki Łacińskiej
• Year: 2017
• Issue: 7
• Pages: 79-101

Contributors

author

Natalia Fortuny

• Universidad de Buenos Aires

Identifiers

DOI

10.15804/sal201703

Biblioteka Nauki

1839348