Regulacja nastroju i strategie radzenie sobie ze stresem a prokrastynacja we wczesnej dorosłości

• Authors: Agnieszka Pisarska
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Celem podjętej analizy było określenie związku między regulacją nastroju oraz typowymi sposobami reagowania i odczuwania w sytuacjach doświadczania silnego stresu a prokrastynacją. Przebadano 96 osób w okresie wczesnej dorosłości. W badaniach zastosowano następujące metody badawcze: do pomiaru prokrastynacji – kwestionariusz Pure Procrastination Scale; do analizy regulacji nastroju – Skale Regulacji Nastroju Bogdana Wojciszke; do oceny strategii radzenia sobie ze stresem – kwestionariusz Mini-COPE. Przeprowadzone analizy ujawniły istnienie związku między prokrastynacją a regulacją nastroju (osoby prokrastynujące częściej stosują strategie polegające na obniżaniu nastroju) oraz między prokrastynacją a ośmioma (spośród czternastu) strategiami radzenia sobie ze stresem. Wraz ze wzrostem prokrastynacji nasila się tendencja do stosowania nieadaptacyjnych stylów radzenia sobie ze stresem, w tym strategii polegającej na zaprzeczaniu istnieniu problemu oraz na zaprzestaniu działań i rezygnacji z prób osiągnięcia celu, a także strategii polegających na zajmowaniu się czymś innym i wykorzystywaniu poczucia humoru, zaabsorbowaniu pojawiającymi się nieprzyjemnymi emocjami poprzez ich wyładowanie oraz obwinianiu się. Odwrotnie proporcjonalny związek zaobserwowano między prokrastynacją a adaptacyjnymi strategiami radzenia sobie ze stresem, polegającymi na planowaniu postępowania i podejmowaniu działania w celu poprawy sytuacji. Przeprowadzona dodatkowa analiza nie ujawniła istotnych różnic między kobietami i mężczyznami w zakresie nasilenia prokrastynacji. Istotne różnice wystąpiły w zakresie dwóch wymiarów prokrastynacji: behawioralnego i decyzyjnego.

EN

The aim of the analysis was to determine the relationship between mood regulation and typical ways of responding and feeling in situations of severe stress and procrastination; 96 people in the early adulthood were examined. The following research methods were used in the study: for measuring procrastination – the Pure Procrastination Scale; for the analysis of mood regulation – the Scales of Mood Regulation by Bogdan Wojciszke; for the assessment of coping strategies – the Brief-COPE questionnaire. The analyzes revealed the relationship between procrastination and mood regulation (procrastinating people usually use strategies that reduce mood) and between procrastination and eight (out of fourteen) coping strategies. With the increase in procrastination, the tendency to use non-adaptive styles of coping with stress, including the strategy of denying the existence of the problem and cessation of actions and abandoning attempts to achieve the goal, as well as strategies of dealing with something else and using a sense of humour is intensifying, strategies involving the absorption of unpleasant emotions by discharging them and blaming them. An inversely proportional relationship was observed between procrastination and adaptive coping strategies, consisting in planning further actions and taking action to improve the situation. Additional analysis did not reveal significant differences between men and women in the extent of procrastination. There were significant differences in two dimensions of procrastination: behavioural and decision-making.

Keywords

PL

prokrastynacja; radzenie sobie ze stresem; regulacja nastroju

EN

procrastination; coping stress; mood regulation

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
• Year: 2020
• Volume: 33
• Issue: 2

Dates

published

2020

online

2020-06-29

Contributors

author

Agnieszka Pisarska

References

• Berking, M., Wupperman, P., Reichardt, A., Pejic, T., Dippel, A., Znoj, H. (2008). Emotion-regulation skills as a treatment target in psychotherapy. Behaviour Research and Therapy, 46(11), 1230–1237. DOI: https://doi.org/10.1016/j.brat.2008.08.005
• Berking, M., Lukas, C. (2015). The affect regulation training (ART): A transdiagnostic approach to the prevention and treatment of mental disorders. Current Opinion in Psychology, 3, 64–69. DOI: https://doi.org/10.1016/j.copsyc.2015.02.002
• Beutel, M.E., Klein, E.M., Aufenanger, S., Brähler, E., Dreier, M., Müller, K.W., Wölfling, K. (2016). Procrastination, Distress and Life Satisfaction across the Age Range – A German Representative Community Study. PLoS One, 11(2): e0148054. DOI: https://doi.org/10.1371/journal.pone.0148054
• Carver, Ch.S. (1997). You want to measure coping but your protocol’s too long: Consider the Brief COPE. International Journal of Behavioral Medicine, 4(1), 92–100. DOI: https://doi.org/10.1207/s15327558ijbm0401_6
• Carver, C.S., Scheier, M.F., Weintraub, J.K. (1989). Assessing coping strategies: A theoretically based approach. Journal of Personality and Social Psychology, 56(2), 267–283. DOI: https://doi.org/10.1037//0022-3514.56.2.267
• Carver, C.S., Connor-Smith, J. (2010). Personality and coping. Annual Review of Psychology, 61, 679–704. DOI: https://doi.org/10.1146/annurev.psych.093008.100352
• Chu, A.H.C., Choi, J.N. (2005). Rethinking procrastination: Positive effects of ‘active’ procrastination behavior on attitudes and performance. Journal of Social Psychology, 145(3), 245–264. DOI: https://doi.org/10.3200/SOCP.145.3.245-264
• Doyle, J.A., Paludi, M.A. (1998). Sex and Gender: The Human Experience. San Francisco: McGraw-Hill.
• Eckert, M., Ebert, D.D., Lehr, D., Berking, M. (2016). Overcome procrastination: Enhancing emotion regulation skills reduce procrastination. Learning and Individual Differences, 52, 10–18. DOI: https://doi.org/10.1016/j.lindif.2016.10.001
• Eerde, W. van (2003). A meta analytically derived nomological network of procrastination. Personality and Individual Differences, 35(6), 1401–1418. DOI: https://doi.org/10.1016/S0191-8869(02)00358-6
• Eerde, W. van, Klingsieck, K.B. (2018). Overcoming procrastination? A meta-analysis of intervention studies. Educational Research Review, 25, 73–85. DOI: https://doi.org/10.1016/j.edurev.2018.09.002
• Fee, R.L., Tangney, J.P. (2000). Procrastination: A means of avoiding shame or guilt? Journal of Social Behavior and Personality, 15(5), 167–184.
• Ferrari, J.R. (1992). Psychometric validation of two procrastination inventories for adults: Arousal and avoidance measures. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 14(2), 97–110. DOI: https://doi.org/10.1007/BF00965170
• Ferrari, J.R., Parker, J.T., Ware, C.B. (1992). Academic procrastination: Personality correlates with Myers-Briggs types, self-efficacy, and academic locus of control. Journal of Social Behavior and Personality, 7(3), 495–502.
• Ferrari, J.R., O’Callaghan, J., Newbegin, I. (2005). Prevalence of Procrastination in the United States, United Kingdom, and Australia: Arousal and Avoidance Delays among Adults. North American Journal of Psychology, 7(1), 1–6.
• Ferrari, J.R., Diaz-Morales, J.F., O’Callaghan, J., Diaz, K., Argumendo, D. (2007). Frequent behavioral delay tendencies by adults: International prevalence rates of chronic procrastination. Journal of Cross-Cultural Psychology, 38(4), 458–464. DOI: https://doi.org/10.1177/0022022107302314
• Folkman, S., Lazarus, R.S. (1985). If it changes it must be a process: A study of emotion and coping during three stages of a college examination. Journal of Personality and Social Psychology, 48(1), 150–170. DOI: https://doi.org/10.1037//0022-3514.48.1.150
• Gröpel, P., Steel, P. (2008). A mega-trial investigation of goal setting, interest enhancement, and energy on procrastination. Personality and Individual Differences, 45(5), 406–411. DOI: https://doi.org/10.1016/j.paid.2008.05.015
• Gustavson, D.E., Miyake, A., Hewitt, J.K., Friedman, N.P. (2014). Genetic relations among procrastination, impulsivity, and goal‐management ability: Implications for the evolutionary origin of procrastination. Psychological Science, 25(6), 1178–1188. DOI: https://doi.org/10.1177/0956797614526260
• Heszen, I., Sęk, H. (2007). Psychologia zdrowia. Warszawa: PWN.
• Jaworska-Gruszczyńska, I. (2016). Prokrastynacja – struktura konstruktu a stosowane skale pomiarowe. Testy Psychologiczne w Praktyce i Badaniach, 2(1), 36–59.
• Juczyński, Z., Ogińska-Bulik, N. (2009). Narzędzia pomiaru stresu i radzenia sobie ze stresem. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP.
• Klingsieck, K. (2013). Procrastination. When good things don’t come to those who wait. European Psychologist, 18(1), 24–34. DOI: https://doi.org/10.1027/1016-9040/a000138
• Markiewicz, K. (2018). Prokrastynacja i prokrastynatorzy. Definicja, etiologia, epidemiologia i terapia. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio J, Paedagogia-Psychologia, 31(3), 195–213. DOI: https://doi.org/10.17951/j.2018.31.3.195-213
• McCown, B., Blake, I.K., Keiser, R. (2012). Content analyses of the beliefs of academic procrastinators. Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy, 30(4), 213–222. DOI: https://doi.org/10.1080/10852352.2016.1198154
• Paszkowska-Rogacz, J., Poraj, G. (2017). Indywidualne właściwości a tendencja do prokrastynacji u studentów. Psychologia Wychowawcza, 54(12), 108–121. DOI: https://doi.org/10.5604/01.3001.0011.7859
• Rebetez, M.M.L., Rochat, L., Barsics, C., Van der Linden, M. (2016). Procrastination as a self-regulation failure: The role of inhibition, negative affect, and gender, Personality and Individual Differences, 101, 435–439. DOI: https://doi.org/10.1016/j.paid.2016.06.049
• Sirois, F.M. (2004). Procrastination and intentions to perform health behaviors: The role of self‐efficacy and the consideration of future consequences. Personality and Individual Differences, 37(1), 115–128. DOI: https://doi.org/10.1016/j.paid.2003.08.005
• Sirois, F.M., Pychyl, T. (2013). Procrastination and the priority of short‐term mood regulation: Consequences for future self. Social and Personality Psychology Compass, 7(2), 115–127. DOI: https://doi.org/10.1111/spc3.12011
• Sirois, F.M., Kitner, R. (2015). Less Adaptive or More Maladaptive? A Meta-analytic Investigation of Procrastination and Coping. European Journal of Personality, 29(4), 433–444. DOI: https://doi.org/10.1002/per.1985
• Steel, P. (2007). The nature of procrastination: A meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure. Psychological Bulletin, 133(1), 65–94. DOI: https://doi.org/10.1037/0033-2909.133.1.65
• Steel, P. (2010). Arousal, avoidant and decisional procrastinators: Do they exist? Personality and Individual Differences, 48(8), 926–934. DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.paid.2010.02.025
• Stępień, M., Cieciuch, J. (2013). Polska adaptacja Pure Procrastination Scale (praca nieopublikowana).
• Stępień, M., Topolewska, E. (2014). Style tożsamości w ujęciu Berzonsky’ego a prokrastynacja. W: E. Topolewska, E. Skimina, S. Skrzek (red.), Młoda psychologia (T. 2; 145–160). Warszawa: Wydawnictwo Stowarzyszenia Filomatów.
• Tice, D.M., Bratslavsky, E. (2000). Giving in to Feel Good: The Place of Emotion Regulation in the Context of General Self-Control. Psychological Inquiry, 11(3), 149–159. DOI: https://doi.org/10.1207/S15327965PLI1103_03
• Tice, D.M., Bratslavsky, E., Baumeister, R.F. (2001). Emotional distress regulation takes precedence over impulse control: If you feel bad, do it! Journal of Personality and Social Psychology, 80(1), 53–67. DOI: https://doi.org/10.1037//0022-3514.80.1.53
• Verešová, M. (2013). Procrastination, stress and coping among primary school teachers. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 106, 2131–2138. DOI: https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2013.12.243
• Wojciszke, B. (2002). Skale regulacji nastroju. W: M. Marszał-Wiśniewska, T. Klonowicz, M. Fajkowska-Stanik (red.), Psychologia różnic indywidualnych. Wybrane zagadnienia (s. 163–179). Gdańsk: GWP.

Identifiers

DOI

10.17951/j.2020.33.2.207-220