Prawo do repliki prasowej. Instytucja sprostowania w prawie polskim na tle rozwiązań francuskich i niemieckich

• Authors: Marek Chyliński
• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

Access to the media is one of the most important civil rights. Adopted many years ago in the Polish Press Law model of corrections and responses can not guarantee the balance of power in the access to the press. The main reason is the lack of precision in defining these concepts by the legal act and doctrine of law. The presented paper describes and summarizes the projects and proposals for amendments to the right of reply.

PL

Spory o  prawo do repliki prasowej (zakres dostępu do mediów) wiążą się z  przyjętym przed laty modelem sprostowań i  odpowiedzi zawartym w  Prawie prasowym. Uchwalone w  1984 roku w  Polsce rozwiązania wprowadzały model mieszany, który był jedyną w  Europie próbą połączenia romańskiej koncepcji repliki z  germańską koncepcją sprostowania. Rozwiązania mające pełnić funkcje wychowawcze, prewencyjne i  odszkodowawcze w  praktyce nie gwarantowały osobom zainteresowanym skutecznej realizacji prawa dostępu do prasy. W  artykule przeanalizowano i  porównano projekty i  propozycje zmian związanych z  prawem do repliki w  prasie na tle normatywnych i  kulturowych różnic w  dwóch obowiązujących w  Europie modelach prawnych, które mają gwarantować równowagę sił w  dostępie do mediów.

Keywords

EN

replica; correction; response; press law; access to the press

PL

replika; sprostowanie; odpowiedź prawo prasowe; dostęp do prasy

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
• Journal: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
• Year: 2013
• Volume: 20
• Issue: 2

Dates

published

2013

online

2013-11-18

Contributors

author

Marek Chyliński

References

• Wydawnictwa zwarte
• Kordasiewicz B. 1991. Jednostka wobec środków masowego przekazu, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków.
• La Roche W. von 2004. Einführung in den praktischen Journalismus, München.
• Löffler, M., Ricker, R. 2000. Handbuch des Presserecht, Verlag C.H. Beck, München.
• Młynarska-Sobaczewska, A. 2003. Wolność informacji w  prasie, Dom Organizatora, Toruń.
• Prawo mediów. 2008. Barta, J., Markiewicz, R., Matlak, A. (red.), Lex, Warszawa.
• Press Freedom and Pluralism in Europe: Concepts and Conditions. 2009. A., Czepek, M., Hellwig, E., Novak, Bristol.
• Sobczak, J. 2008. Prawo prasowe. Komentarz, Lex, Warszawa.
• Artykuły
• Apel redaktorów naczelnych: „Senat zabija prasę”, http://www.sdp.pl/apel-redaktorow-naczelnych-
• senat-zabija-prase.
• Baczyński, J. 2012. Precz z  prasą, „Polityka” 2012, nr 2852.
• Bitner, T. 2011. Doczekać lipca 2012, „Press” nr 4.
• Domagalski, M. 2012. Kto odpowiada za nowelę prawa prasowego?, „Rzeczpospolita” 6.4.
• Huynh, Th. 2003. Le droit de réponse doit être transposé à l’internet, «Societe EuropeMedias Droit»
• 20/06/2003, http://www.transfert.net/Le-droit-de-reponse-doit-etre (dostęp: 12.04.2012).
• Kopff, A. 1974. Kilka uwag o  instytucji sprostowania, „Zeszyty Prasoznawcze” nr 4.
• Akty prawne
• Der Pressekodex, http://www.presserat.de/site/pressekod/kodex/index.shtml (dostęp: 30.05.2012).
• Konstytucja Republiki Federalnej Niemiec (Grundgesetz für die Bundesrepublik Deutschland). 1993. Bonn.
• Loi du 29 Juillet 1881 modifiée sur la liberté de la presse, http://www.culture.gouv.fr/culture/infos-pratiques/droit-culture/cinema/pdf/l-290781.pdf (dostęp: 30.05.2012).
• Postanowienie Sądu Najwyższego z  dnia 2 marca 2001 roku, V KKN 631/98 (OSNKW 2001/7-8/69).
• Prawo prasowe. Dekret Prezydenta RP, Dz. U. RP z  1938 r. Nr 89, poz. 608.
• Pressegesetz für das Land Nordrhein-Westfalen (Landespressegesetz NRW), https://recht.nrw.de/lmi/owa/br_bes_text?anw_nr=2&gld_nr=2&ugl_nr=2250&bes_id=4493&aufgehoben=N&menu=1&sg= (dostęp 30.05.2012).
• Projekt ustawy o  zmianie ustawy – Prawo prasowe z  dnia 8 grudnia 2010 roku. Uzasadnienie. bip.mkidn.gov.pl/pages
• Ustawa z  dnia 26 stycznia 1984 roku – Prawo prasowe, Dz. U. Nr 5, poz. 24, z  późn. zmianami.
• Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z  dnia 5 maja 2004 roku, sygn. akt P 2/03, Dz. U. 2004 Nr 111, poz. 1181.

Identifiers

DOI

10.17951/k.2013.20.2.169