Comment garder la foi et l’unité avec l’Église en Pologne en dehors du pays d’origine ? – à la lumière de la correspondance du Cardinal Wyszyński avec le Recteur de la Mission catholique polonaise en France

• Authors: Michał Piotr Klakus

Title variants

EN

Keeping the faith outside the home country in the light of the correspondence of Cardinal Wyszyński with the Rector of the Polish Catholic Mission in France

PL

Jak zachować wiarę poza granicami kraju ojczystego ? – w świetle korespondencji kard. Stefana Wyszyńskiego z Rektorem Polskiej Misji Katolickiej we Francji

• Languages of publication: FR

Abstracts

FR

Après la Seconde Guerre mondiale, plus de 400 000 personnes d’origine polonaise vivaient en France. La plupart d’entre eux y est venue dans l’entre-deux-guerres à la recherche de travail. Ils considéraient leur séjour sur cette terre comme temporaire, par conséquent, en vue de retourner dans leur pays d’origine, ils cultivaient également les coutumes et les rituels polonais dans le doma­ine religieux. Leur présence était favorisée par l’existence de prêtres polonais dans les colonies ouvrières. Avec le temps, le lien de l’émigration polonaise en France avec le pays d’origine s’est affaibli. Les travailleurs polonais venant en France étaient en voie de disparition, le nombre d’associations polonaises a donc diminué. Dans les années 60 et 70 du XXe siècle, les troisième et qu­atrième générations d’émigrants polonais ne connaissaient leur pays d’origine que grâce aux histoires racontées par leurs parents et grands-parents. Comment préserver dans cette situation la tradition nationale et religieuse polonaise? Le Cardinal Wyszyński a tenté de répondre à cette question. Il voit un moyen de préserver l’identité religieuse des Polonais en France en maintenant la langue maternelle, l’adhésion au culte marial et la promotion du mouvement de pèlerinage. Afin de maintenir l’unité avec l’Eglise en Pologne, il a encouragé ses compatriotes à l’étranger à connaitre l’enseignement des évêques polonais et à participer à l’aide matérielle pour la Pologne.

PL

Po II wojnie światowej we Francji mieszkało ponad 400 tys. osób polskiego pochodzenia. W większości przybyli oni do Francji w okresie międzywojen­nym w poszukiwaniu pracy. Pobyt na tej ziemi traktowali jako tymczasowy, dlatego z myślą o powrocie do kraju ojczystego kultywowali polskie zwyczaje i obrzędy również w sferze religijnej. Ich utrzymaniu sprzyjała obecność pol­skich księży w koloniach robotniczych. Wraz z upływem czasu słabła więź polskiej emigracji we Francji z krajem pochodzenia. Liczba polskich robotni­ków przybyłych do Francji wymierała, tym samym zmniejszyła się liczebność stowarzyszeń polskich. W latach 60. i 70. XX w. trzecie i czwarte pokole­nie polskich wychodźców znało kraj ojczysty jedynie z opowieści rodziców i dziadków. Jak zachować w takiej sytuacji polską tradycję narodową i religij­ną? Na to pytanie próbował odpowiedzieć kard. Stefan Wyszyński. W zacho­waniu języka ojczystego, przywiązaniu do kultu maryjnego i propagowaniu ruchu pielgrzymkowego widział sposób na zachowanie tożsamości religijnej Polaków we Francji. Celem zachowania jedności z Kościołem w Polsce zachę­cał rodaków na obczyźnie do zapoznawania się z nauczaniem polskich biskupów oraz włączeniem się w dzieło pomocy materialnej na rzecz Polski.

IT

Avec le temps, le lien de l'émigration polonaise en France avec le pays d'origine s'est affaibli. Dans les années 60 et 70 du XXe siècle, les troisième et quatrième générations d'émigrants polonais ne connaissaient leur pays d'origine que grâce aux histoires racontées par leurs parents et grands-parents. Comment préserver la tradition nationale et religieuse polonaise ? Le cardinal Wyszyński  a tenté de répondre à cette question dans la correspondance avec le recteur de la mission catholique polonaise à Paris.

EN

In the course of time, the bond between Polish émigrés in France and their motherland weakened. In the 1960s and 1970s, the third and fourth generations of Polish emigrants only knew their country of origin from the stories of their parents and grandparents. How to preserve the Polish national and religious identity? In his correspondence with the Rector of the Polish Catholic Mission in Paris, Cardinal Stefan Wyszyński tried to provide an answer to that ques­tion. At that time, persecution of the Church by the party and state authorities was already underway in Poland. It consisted in various measures, including obstructing the contacts of the clergy in Poland not only with the Vatican but also with Polish pastoral centres abroad. In January 1949, in order to ensure the continuity of spiritual care over the Polish diaspora, Pope Pius XII appointed Bishop Józef Gawlina, a Rome resident, the Protector of Polish Emigration. He held this position until his death in 1964, which is when it became a pre­rogative of the Primate. The Primate managed the foreign ministry through his delegate, Bishop Władysław Rubin. Poles abroad were well aware of the difficult religious situation in Poland and the repression the Primate suffered from the communist authorities, and so the Rector of the Polish Catholic Mis­sion in Paris helped organise aid for the Church in Poland. On the other hand, Card. S. Wyszyński was aware of the dangers that Poles in France faced in respect of denationalisation, which is why he encouraged them to cultivate their native language skills. He also emphasised the specific nature of Polish religiousness demonstrated in the Cult of Mary. He instructed Polish priests in France in the methods they could apply to keep Polish émigrés connected with their homeland.

Keywords

FR

Wyszyński; émigration; Gawlina; tradition; Eglise en Pologne

PL

Wyszyński; emigracja; Gawlina; tradycja; Polska Misja Katolicka; Polacy we Francji

EN

Stefan Wyszyński; emigration; Bishop Gawlina; tradition; Polish Catholic Mission; Poles in France

• Publisher: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
• Journal: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
• Year: 2020
• Volume: 114
• Pages: 165-180

Dates

published

2020-12-21

Contributors

author

Michał Piotr Klakus

Identifiers

DOI

10.31743/abmk.9341