Przypadek dezercji dowódcy oddziału radiotelegraficznego w I Korpusie Polskim w Rosji Zygmunta Włodzimierza Tarły-Mazińskiego

• Authors: Tomasz Krok

Title variants

EN

The case of the desertion of the commander of the radiotelegraphy unit of the Polish First Corps in Russia Zygmunt Włodzimierz Tarło-Maziński

RU

Дезертирство командира радиотелеграфного подразделения в Первом польском корпусе в России Зигмунта Влодзимежа Тарло-Мазинского

Abstracts

EN

Włodzimierz Zygmunt Tarło-Maziński was the first commander of the radiotelegraphy unit of the Polish First Corps. He was a graduate of engineering courses at the Pavel Military School and the Officer Electrotechnical School of Electrotechnology in Petersburg (1915). He held the following positions: headmaster of the school in the Russian army’s radiotelegraphy units, lecturer of electrical and radio engineering at officer courses at the Western Front staff, and corps commander of the radiotelegraphy unit. In 1917 he was appointed military radioengineer. At that time he published textbooks in Russian: Records on Radiotelegraphy (1915) and Elementary Radiotelegraphy (1917), which were later published in Polish as Elementary Radiotelegraphy and Radiotelephony with a Brief Course in Electrical Engineering (Elementarna radiotelegrafia i radiotelefonia z pobieżnym kursem elektrotechniki, 1917) and Principles of Radiotelegraphy (Zasady radiotelegrafii, 1919). These were the first Polish publications on military radiotelegraphy. In the autumn of 1917, he became a member of the Polish Armed Forces that were formed in Russia, where as second lieutenant he became the first commander of the radiotelegraphy unit and the commander of the radiotelegraphy school at the Polish First Corps staff. The article provides a behind-the-scenes description of his insubordination to the orders of the commander of the Polish First Corps, basing on the archives of the Independent Radiotelegraphy Group and the Officer’s Adjudication Court.

RU

Влодзимеж Зигмунт Тарло-Мазинский был первым командиром радиотелеграфного подразделения в Первом польском корпусе. Он был выпускником инженерных курсов в Павловской Военной школе и Офицерской электротехнической школе в Петрограде (1915). Он имел следующие должности: начальник училища в радиотелеграфных подразделениях русской армии, преподаватель электро- и радиотехники на офицерских курсах при штабе Западного фронта и командир радиотелеграфного отдела корпуса. В 1917 году он был назначен военным инженером-радиотехником. В период работы на этой должности он опубликовал учебники на русском языке: Записки по радиотелеграфии (1915) и Элементарная радиотелеграфия (1917), которые позднее были изданы на польском языке под следующими названиями: Элементарная радиотелеграфия и радиотелефония с кратким курсом электротехники (1917) и Принципы радиотелеграфии (1919). Это были первые польские публикации по военной радиотелеграфии. Осенью 1917 года он вошел в состав формировавшихся в России польских вооруженных сил, где в звании подпоручика стал первым командиром радиотелеграфного отделения и комендантом радиотелеграфной школы при штабе Первого польского корпуса. Статья освещает закулисье его неповиновения приказам командующего Первым польским корпусом. Материалами для исследования послужили архивы Отдельной радиотелеграфной группы и Офицерского судебного трибунала.

PL

Włodzimierz Zygmunt Tarło-Maziński był pierwszym dowódcą oddziału radiotelegraficznego I Korpusu Polskiego. Był absolwentem kursów inżynieryjnych w Pawłowskiej Szkole Wojskowej oraz Oficerskiej Szkole Elektrotechnicznej w Piotrogrodzie (1915). Pełnił stanowiska: naczelnika szkoły w oddziałach radiotelegraficznych armii rosyjskiej, wykładowcy elektro- i radiotechniki na oficerskich kursach przy sztabie Frontu Zachodniego oraz dowódcy korpusowego oddziału radiotelegraficznego. W 1917 r. otrzymał funkcję wojskowego inżyniera radiotechnika. W tym okresie wydał podręczniki w języku rosyjskim: Zapiski po radiotelegrafii (1915) i Elementarnaja radiotelegrafija (1917), które zostały wydane później po polsku jako: Elementarna radiotelegrafia i radiotelefonia z pobieżnym kursem elektrotechniki (1917) oraz Zasady radiotelegrafii (1919). Były to pierwsze polskie publikacje dotyczące radiotelegrafii wojskowej. Jesienią 1917 r. wszedł w skład tworzących się w Rosji polskich sił zbrojnych, gdzie w stopniu ppor. został pierwszym dowódcą oddziału radiotelegraficznego i komendantem szkoły radiotelegraficznej przy sztabie I Korpusu Polskiego. Artykuł opisuje kulisy jego niesubordynacji względem rozkazów dowódcy I Korpusu Polskiego na podstawie materiałów archiwalnych Oddzielnej Radiotelegraficznej Grupy oraz Oficerskiego Trybunału Orzekającego.

Keywords

PL

I Korpus Polski; Zygmunt Włodzimierz Tarło-Maziński; dezercje

EN

Polish First Corps; Zygmunt Włodzimierz Tarło-Maziński; desertions

RU

Первый польский корпус; Зигмунт Влодзимеж Тарло-Мазинский; дезертирство

• Publisher: Wojskowe Biuro Historyczne
• Journal: Przegląd Historyczno-Wojskowy
• Year: 2019
• Volume: XX (LXXI)
• Issue: 2 (268)
• Pages: 121-142

Dates

published

2019

Contributors

author

Tomasz Krok

• https://orcid.org/0000000332580540

References

• Dekret Naczelnego Wodza Wojsk Polskich o ustaleniu Oficerskiego Trybunału Orzekającego z dn. 25 IX 1919 r., (Dziennik Rozkazów Wojskowych z 1919 r., nr 93, poz. 3572).
• Kodeks karny obowiązujący tymczasowo w Rzeczypospolitej Polskiej na ziemiach b. zaboru rosyjskiego, t. 3, cz. XX-XXXVII, red. W. Makowski, Warszawa 1922.
• Kodeks karny wojskowy: z dodaniem ustaw i przepisów wprowadczych, przechodnich i uzupełniających oraz komentarza, red. W. Makowski, Warszawa 1920.
• Ustawa z 6 VII 1923 r. w przedmiocie amnestji z powodu uznania granic Rzeczypospolitej, (Dz. U. z 1923 r., NR 70, poz. 555).
• Dowbor-Muśnicki J., Moje wspomnienia, Poznań 2013.
• Macesowicz-Majewski D., Łączność w 1 Korpusie Polskim, „Wiarus”, 1937 nr 25.
• Wańkowicz M., Strzępy epopei: Szpital w Cichiniczach; Wrzesień żagwiący; Po klęsce, Warszawa 2009.
• Bagiński H., Wojsko Polskie na Wschodzie: 1914–1920, Warszawa 1990.
• Hass L., Wolnomularze polscy w kraju i na świecie 1821–1999. Słownik biograficzny, Warszawa 1999.
• Introvigne M., Rosicrucianism III: 19th–20th century [w:] Dictionary of Gnosis & Western Esotericism, red. W. J. Hanegraaff, Leiden–Boston 2006.
• Irving D., Wypadek. Śmierć generała Sikorskiego, Pruszków 2000.
• Kasprzycki R., Dezercje i unikanie służby w Wojsku Polskim w latach 1918–1939, „Dzieje Najnowsze” 2016, nr 3, s. 87–106.
• Krok T., Antymasońska komórka episkopatu Polski (1946–1952), Łomianki 2018.
• Kubiatowski J., Zygmunt Włodzimierz Tarło-Maziński [w:] Polski słownik biograficzny, red. E. Rostworowski, t. 15, Wrocław 1975.
• Lipiński W., Walka zbrojna o niepodległość Polski w latach 1905–1918, Warszawa 1990.
• Łagosz Z., Czesław Czyński. Czarny adept, Warszawa 2017.
• Łepkowski T., Wolna szkoła polska w okupowanej Francji. Historia Gimnazjum i Liceum im. Cypriana Norwida w Villard-de-Lans 1940–1946, Warszawa 1990.
• Nechaev S. Y., Russkie v Latinskoj Amerike (ros.), Moskwa 2010.
• Tomaszewski P., Działalność i ideologia Związku Synarchicznego w latach 1924–1939 [w:] Historia i polityka, t. 4, red. H. Stys, Toruń 2006.
• Woods W. H., Poland: Eagle in the East: A surveyof modern times, Nowy Jork 1968.

Identifiers

DOI

10.32089/WBH.phw.2019.2(268).0005

Biblioteka Nauki

1918382