PL
Niewątpliwie kult św. Stanisława znany był w diecezji wrocławskiej od końca XI w. Żaden jednak z ośrodków decyzyjnych i duszpasterskich nie podjął należytej akcji, aby wzmacniać go we wszystkich sferach życia, zwłaszcza duszpasterskiego. Z wielkim zainteresowaniem podjął się tego zadania dopiero biskup wrocławski Tomasz I, dla którego dominującą rolę odgrywała troska o zbawienie dusz diecezjan, powierzonych jego pieczy. Włączając się w wielki projekt biskupa krakowskiego Prandoty, dotyczący sfinalizowania zabiegów kanonizacyjnych św. Stanisława, chciał pozyskać nie tylko efekt pobożnościowy, ale także realizację swego życiowego programu. Był zwolennikiem idei zjednoczeniowej państwa polskiego i dominującej roli władzy kościelnej nad świecką. Propagując kult Świętego, zrealizował wiele swoich założeń. Jego śmierć w r. 1268 powstrzymała na pewien czas entuzjazm w popularyzacji kultu.