Życie sakramentalne katolików w dekanacie radoszyckim 1918–1939. Sakramenty powtarzalne

• Authors: Jerzy Gapys , Zbigniew Kowalczyk

Title variants

EN

The Sacramental Life of Catholics in the Radoszyce Deanery 1918–1939. Repeatable Sacraments

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W dekanacie radoszyckim wierni przystępowali do sakramentów stosunkowo regularnie. Miało to zapewne związek z typem religijności chłopskiej tamtego czasu, jak też było rezultatem troski duchownych o życie sakramentalne wier­nych. Duchowni szczególnie zabiegali o przystępowanie parafian do sakra­mentu pokuty i Eucharystii. Od 1932 r. w centrum uwagi księży w dekana­cie (Diecezjalny Kongres Eucharystyczny w Radomiu) było szerzenie kultu eucharystycznego, co nieodłącznie wiązało się też z korzystaniem ze spowie­dzi. Duchowni zachęcali na kazaniach i katechezie do przystępowania do sakramentu pokuty, jednocześnie stwarzając możliwości poprzez codzienne dyżury w konfesjonale i przy okazji świąt kościelnych (Boże Narodzenie, Wielkanoc) i uroczystości parafialnych (misje, wizytacje, odpusty). Wierni w dekanacie gremialnie przystępowali do spowiedzi wielkanocnej (średnio 98% podlegających obowiązkowi) i w czasie świąt parafialnych. Następstwem powszechnego korzystania z sakramentu pokuty było częste przy tych oka­zjach przyjmowanie Komunii św. Wówczas, w zależności od wielkości para­fii, liczba wiernych przyjmujących Eucharystię wynosiła od 2,5 do 19 tysięcy osób. Jednak poza okresami świątecznymi i uroczystościami, liczba przystę­pujących do komunii była mała, co było normą w okresie potrydenckim. Śred­nio katolik w dekanacie komunikował 4 razy do roku. Sakrament ostatniego namaszczenia był udzielany zgodnie z przyjętym rytuałem i obyczajem, brak jest jednak statystyk do zobrazowania skali zjawiska.

EN

In the Radoszyce Deanery, the faithful received the sacraments relatively reg­ularly. This was probably related to the type of peasant religiosity at that time, as well as the result of the clergy’s concern for the sacramental life of the faith­ful. The clergy particularly sought parishioners to receive the Sacrament of Penance and the Eucharist. From 1932, the center of attention for priests in the deanery (Diocesan Eucharistic Congress in Radom) was the spread of Eucharist worship, which was associated with going to confession. Clergy­men encouraged participation in the sacrament of Penance in sermons and catechesis, while creating opportunities through daily duties, in the confes­sional and during church holidays (Christmas, Easter) and parish celebrations (missions, visits, indulgences). The faithful in the deanery crowded as they went to Easter confession (on average 98% of those eligible) and during par­ish holidays. The consequence of common access to the sacrament of Penance was the frequent reception of Holy Communion on those occasions. At that time, depending on the size of the parish, the number of believers receiving the Eucharist ranged from 2.5 to 19 thousand people. However, apart from holi­day periods and festivities, the number of people receiving communion was small, which was the norm in the post-Tridentine period. On average, Catho­lics received Communion four times a year. The sacrament of the last anoint­ing was given in accordance with the accepted ritual and custom, but there are no statistics to illustrate the scale of the phenomenon.

Keywords

PL

Kościół katolicki; II Rzeczypospolita; diecezja sandomierska; życie religijne; Kościół katolicki; II Rzeczypospolita; diecezja sandomierska; życie religijne

EN

Catholic Church; Second Polish Republic; Sandomierz diocese; religious life

• Publisher: Akademia Ignatianum w Krakowie
• Journal: Perspektywy Kultury
• Year: 2020
• Volume: 29
• Issue: 2
• Pages: 251-268

Dates

published

2020-06-30

Contributors

author

Jerzy Gapys

author

Zbigniew Kowalczyk

Identifiers

DOI

10.35765/pk.2020.2902.17