PL
Francuski filozof Jean-François Lyotard, mimo że był zdeklarowanym postmodernistą, nie zawahał się nazwać fenomenu „mitu środziemnomorskiego” wielką metanarracją kultury europejskiej. Dziedzictwo antyku grecko-rzymskiego przez stulecia budowało system aksjologiczno-estetyczny, wzbogacony nowymi treściami – zwłaszcza chrześcijańską etyką, ale przecież także, na przykład, recepcją wielokulturowego Orientu. Spójny, choć zarazem niejednolity „mit”, powracał wielorako, rytmem kontekstów kolejnych epok historycznych. Czy i jak jest aktualny? Czy w gwałtownie globalizującym się świecie współczesnym symbolicznie pojmowane „Morze Śródziemne” pozostaje jeszcze jakimkolwiek punktem odniesienia? Wreszcie – przywołując tytuł naszego numeru – postrzegać je możemy jako kulturowo inspirujące „centrum świata” czy już jedynie jako peryferie?