PL
Tematem niniejszego artykułu są surrealistyczne zabiegi chilijskiego autora Alejandra Zambry w książce Facsímil, tj. automatyzm, rewolucjonizm, oniryzm i sny, kontrowersyjne zestawienia elementów oraz irracjonalizm jako sprzeciw wobec roli ustandaryzowanych egzaminów w promowaniu uległości rządom autorytarnym. Praca prezentuje przede wszystkim dwa poziomy eksperymentów, tj. kładzie nacisk na strukturę książki, która składa się z fragmentów tworzących w rezultacie jedną spójną całość, a także podkreśla fragmentaryczność narracji, spowodowaną wykorzystaniem wielu cech surrealizmu. Mimo, iż nurt surrealistyczny powstał w Europie, został przyjęty i zaadaptowany na grunt amerykański. Pomimo różnic oraz rozwoju technik w różnych krajach Ameryki Południowej, można doszukać się wspólnego mianownika, pod postacią twórcy André Bretona, którego wpływ jest nadal widoczny w twórczości pisarzy latynoamerykańskich.