PL
Artykuł poświęcony jest znaczeniu ukraińsko-polskich związków pedagogicznych dla rozwoju jakości nowoczesnej edukacji, budowy wspólnego europejskiego domu. Dowodzi się w nim znaczenia doświadczeń historycznych dla pełniejszego zrozumienia procesów zachodzących obecnie, a także interpretacji osiągnięć z przeszłości we współczesnej międzykulturowej przestrzeni pedagogicznej. Jako przykład wybrano postać ukraińskiego pedagoga Wasilija Suchomlińskiego, jego twórczość oraz związki z polskimi kolegami w latach 50 – 60 XX wieku. Podkreślono wpływ przekonań wybitnego polskiego pedagoga Janusza Korczaka na jego pedagogiczny światopogląd. Scharakteryzowano dalszy rozwój personalistyczny ukraińsko-polskich więzi i ich wzajemnych wpływów w ciągu następnych dziesięcioleci. Artykuł analizuje popularyzację idei Suchomlińskiego przez znanych polskich pedagogów-badaczy, m.in. Tadeusza Wilocha, Aleksandra Lewina, Wincentego Okonia, Mariana Bybluka, Bogusława Sliwerskiego. Podkreśla się podejście personalistyczne, dające możliwość spojrzenia na wspólne procesy przez pryzmat losu jednostki, jej dziedzictwa pedagogicznego jako komponentu przestrzeni międzykulturowej.