PL
W powieści Théophile’a Gautiera Le Capitaine Fracasse (1863) zamek i teatr decydują o organizacjiprzestrzeni, w której sytuuje się fabuła utworu. Główny bohater opuszcza swój popadającyw ruinę zamek, by wstąpić do trupy wędrownych aktorów i wraz z nimi przemierzaćFrancję, zanim powróci do rodowej siedziby.Zamek symbolizuje trwałość i niezmienność bytu; teatr, zwłaszcza wędrowny, wydaje sięjego przeciwieństwem. Podobnie bohater: jako baron de Sigognac powinien znać swoją pozycjęw świecie, jako komediant – może swojego miejsca nieustannie poszukiwać, przyjmującrozmaite role i godząc się na odmiany losu. Analiza sposobu, w jaki Gautier konstruuje świat przedstawiony powieści, a zwłaszczapostać eponimicznego bohatera, pozwala dostrzec niejednoznaczność opozycji: zamek – teatr.Funkcje tych znaków przestrzennych są wobec siebie komplementarne lub nawzajem się wykluczają.Melancholia dostrzegalna jest w zarówno w sferze zamku, jak i w sferze teatru, a dotyczynie tylko protagonisty, lecz także wielu innych postaci, elementów krajobrazu, architektury,zjawisk atmosferycznych itd. Wyobrażana jest w sposób jawny lub utajony na przestrzenicałego tekstu; wolno uznać, iż Capitaine Fracasse w sposób oryginalny tematyzuje wpisaniemelancholii w tkankę powieści.