PL
Przedmiotem artykułu jest analiza religijności w Polsce przeszło dwadzieścia lat po upadku komunizmu i transformacji systemu totalitarnego w system demokracji zachodniej. Przytoczone w ramach tejże analizy argumenty wydają się wskazywać na to, iż pomimo pewnego spadku liczby wiernych uczestniczących w praktykach religijnych i życiu Kościoła, ewentualne przejawy sekularyzacji w Polsce nie dokonują się według wzorca, z jakim mamy w ostatnim czasie do czynienia na Zachodzie. Opisany w artykule przykład polskiej religijności wykazuje silne przywiązanie do sacrum w jego przed-modernistycznym sensie. Co więcej, Polska stanowi tu pewien model, chociaż niedoskonały, post-oświeceniowej, liberalnej demokracji, jednakże wyraźnie otwartej na to, co transcendentne.