PL
Artykuł skupia się wokół uczenia się w dorosłości, głównie edukacji akademickiej, której zarzuca się wciąż transmisyjny charakter (konserwatywne treści i formy akademickiego funkcjonalizmu) oraz neoliberalne uwikłanie (sprywatyzowane, instrumentalne, rynkowe, przedsiębiorcze interesy poznawcze). Proponuje się w zamian inne spojrzenie na Akademię jako miejsca, w którym uczenie się jest wydarzeniem, powolnym namysłem nad rzeczywistością, powrotem do źródeł pedagogii – jej filozoficznego jądra i refleksji nad samym sobą. Możliwość takiego studiowania daje myślenie i połączone z nim działanie, umyślna aktywność. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak stać się „umyślnym sprawcą”, jak rozpocząć uważne, nieinstrumentalne studiowanie na uniwersytecie? Rekonstrukcji kategorii myślenia i działania dokonano posiłkując się głównie analizami Hanny Arendt, kategorii uważności w kontekście koncepcji Makarego Stasiaka o sprawcy umyślnym.
EN
The article focuses on the adult education, mainly academic, which is still accused of a transmissive character (conservative content and forms of academic functionalism) and neoliberal entanglement (privatised, instrumental, market, entrepreneurial cognitive interests). It is suggested to take a different look at the Academy as a place where learning is an event, a slow reflection on reality, a return to the sources of pedagogy – its philosophical core and reflection on oneself. The possibility of such studying is brought up by thinking and action combined with it, as an intentional activity. The article is an attempt to answer the question of how to become a „deliberate perpetrator”, how to start careful, non-instrumental study at the university? Reconstruction of the thinking and action category was made using mainly the analyses of Hanna Arendt, in the context of Makary Stasiak’s concept of an intentional delinquent.