PL
Jedną z podstawowych kompetencji komunikacyjnych i sprawności językowych, umożliwiających właściwe funkcjonowanie dziecka w środowisku społecznym i edukacyjnym jest słuchanie. Kompetencji tej, w zależności od modelu edukacji, przypisuje się różne znaczenie i każdy z nich preferuje określone formy słuchania. Celem artykułu jest ukazanie potrzeby kształtowania i rozwijania umiejętności efektywnego słuchania w procesie kształcenia dzieci w młodszym wieku szkolnym z uznaniem przez nauczycieli istoty relacji pedagogicznej jako interakcji podmiotowej. Dokonano analizy czynników warunkujących efektywne słuchanie rozumiane, z jednej strony jako kompetencja warunkująca komunikację interpersonalną, z drugiej zaś jako umiejętność, której cele powiązane są z wykonywaniem złożonych operacji intelektualnych, badanych wskaźnikami kompetencji samodzielnego uczenia się.