PL
Autorzy publikacji stoją na stanowisku, że współcześnie za budowanie społeczeństwa zgodnie z ideą wspólnoty ludzkiej odpowiada nauka, zaś misją uniwersytetu, oprócz dążenia do prawdy, powinna być służebność wobec potrzeb społecznych poprzez rozwój kapitału ludzkiego. W artykule podkreślono znaczenie kultywowania etosu akademickiego dla istnienia nauki i wspólnoty akademickiej, jednocześnie wyrażono niepokój, bowiem obserwuje się niszczenie tego etosu, osłabienie myślenia w odniesieniu do wartości i uznanie nadrzędności wartości instrumentalnych (interesów) nad autotelicznymi (poznawczymi i moralnymi). Zauważa się, że w wielu krajach europejskich kształcenie sprowadza się do wyposażenia absolwenta uczelni w kwalifikacje umożliwiające szybkie przystosowanie się do zmian na rynku pracy, a więc do uznania za główne zadanie społeczne intensyfikacji wzrostu gospodarczego. W przestrzeni kształcenia akademickiego słabo wyrażana lub wręcz nieobecna jest refleksja humanistyczna, będąca wyróżnikiem kultury europejskiej, podporządkowująca technikę i ekonomię celom wytyczanym przez mądrość. Tym bardziej wzrasta odpowiedzialność uniwersytetów za kształcenie nauczycieli – wychowawców przyszłych pokoleń. Wyjątkową powinność wobec społeczeństwa mają te uczelnie, w tym Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, które przygotowują studentów do pracy z osobami ze specjalnymi potrzebami, bowiem współczesny absolwent powinien być nie tylko wysokiej klasy specjalistą, ale przede wszystkim osobą wrażliwą na potrzeby innych, tolerancyjną, refleksyjną, twórczą, otwartą, działającą na rzecz i dla dobra szeroko rozumianego środowiska.