The Image that Strengthens the Assault on Reason: Ohio Improptu by Samuelel Beckett

• Authors: Burzyńska-Sylwestrzak Joanna
• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The article entitled The Image that Strengthens the Assault on Reason: ‘Ohio Improptu’ by Samuel Beckett is an attempt to interpret the minimalist, experimental play by Samuel Beckett whose complexity reaches far beyond the cryptic simplicity of the text. As a drama specimen Ohio Improptu makes use of drama conventions(spoken word, stage visualization) yet, it incorporates them into an overall concept of iterability. As a result, the play does not yield to the interpretative tools of the methodology of drama interpretation. Moreover, it does not yield to any interpretation methods based on the categories of binary thinking that have their roots in the opposition reason-emotion used by a man equipped with the conceptual categories worked out by reason.There is a multifarious image at the centre of Ohio Improptu embracing various spaciotemporal dimensions, theatrical codes, conventions, based on iterability and transferring the sphere of experience beyond reason onto the recipient. The very mode of evoking the experience is strikingly similar to koan, a Buddhist prayer, which obliterates the meaning of the communicated words to give the full expression to experience.

PL

Artykuł zatytułowany The Image that Strengthens the Assault on Reason: ‘Ohio Improptu’ by Samuel Beckett jest próbą odczytania minimalistycznej, eksperymentalnej sztuki Samuela Becketta daleko, w jej złożoności, wychodzącej poza szczupłość tekstu. Jako dzieło sztuki dramatopisarskiej Ohio Improptu czerpie wprawdzie z konwencji dramatu (np. słowo mówione, wizualizacja sceniczna), wkomponowując je, przede wszystkim, w derridowską koncepcję powtarzalności (iterability). W efekcie sztuka neguje nie tylko wszelkie możliwości interpretacyjne w zakresie metodologii badań dramatu, ale wręcz wszelkie możliwości interpretacyjne opierające się na kategoriach binarnego myślenia wywodzącego się z opozycji rozum-emocja, którymi człowiek współczesny wciąż posługuje się, dysponując instrumentarium koncepcyjnym wytworzonym przez rozum. W centrum Ohio Improptu znajduje się wieloaspektowy obraz sceniczny skupiający w sobie różne wymiary czasoprzestrzenne, kody teatralne, konwencje, oparty na powtarzalności, przeno- szący sferę doświadczenia (experience beyond reason) na odbiorcę. Sposób wywołania jednostkowego przeżycia (tytułowe improptu) przypomina buddyjską modlitwę, która w założeniach, zaciera sens przekazywanych słów na rzecz głębokiego doświad – czenia.

Keywords

EN

image; iterability; experience beyond reason; the imaginal; koan

PL

obraz; powtarzalność; doświadczenie; the imaginal; koan

• Publisher: Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
• Journal: humanistica 21
• Year: 2017
• Volume: 1
• Pages: 193-214

Contributors

author

Burzyńska-Sylwestrzak Joanna

• Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu

References

• Birkett, Jennifer and Kate Ince (eds.) Samuel Beckett. Routledge Taylor and Francis Group, London and New York 2013.
• Beckett, Samuel. Collected Shorter Plays of Samuel Beckett. London and Boston. Faber andFaber 1984.
• Burkmanm, Katherine H. (ed.) Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett. Farleigh Dickinson University Press, 1987, 73-85.
• Connor, Stephen. Repetition, Theory and Text. Oxford. Basil Blackwell 1988.
• Connor, Stephen: “Voice and Mechanical Reproduction. Krapp’s Last Tape, Ohio Improptu, Rockaby, That Time” in: Birkett, Jennifer and Kate Ince (eds.) Samuel Beckett. Routledge Taylor and Francis Group, London and New York 2013. 119-134.
• Doli, Mary. “Rites of Story: the Old Man at Play”: Burkmanm, Katherine H. (ed.). Myth and Ritual in the Plays of Samuel Beckett. Farleigh Dickinson University Press, 1987, 73-85.
• Essif, Les. Empty Figure on an Empty Stage. Bloomington and Indianapolis, Indiana University Press. 2001.
• Hayles. N. Katherine. Chaos Bound. Orderly Disorder in Contemporary Literature and Science. Ithaca, N.Y. Cornell University Press, 1990.
• Heine, S. and Dale S. Wright. The Koan. Texts and Contexts in Zen Bhuddihsm. Oxford, Oxford University Press, 2000.
• Kundert-Gibbs, John. L. Nothing is Left to Tell: Zen/Chaos Theory in the Dramatic Art of Samuel Beckett. Farleigh Dickinson University Press. 1999.
• Malkin, Jeanette R. Memory Theater and Postmodern Drama. Ann Arbor. The University of Michigan Press, 1999.
• Moorjani, Angela and Carola Veit (eds.). Samuel Beckett. Endlessness in the Year 2000. Amsterdam and New York. Rodopi 2001.
• Takahashi, Yasunari. “On Mindlessness: Beckett, Japan and the Twentieth Century”. Samuel Beckett. Endlessness in the Year 2000. Amsterdam and New York. Rodopi 2001. 38-42.
• Uhlman, Anthony. Samuel Beckett and the Philosophical Image. Cambridge. Cambridge.Cambridge University Press 2006.
• Weiss, Katherine. The Plays of Samuel Beckett. Northern Drama 2015.