O architekturze umacniania w opiece hospicyjnej nad dzieckiem jako wyzwaniu dla pracy socjalnej

• Authors: Ornacka Katarzyna , Mirewska Elżbieta

Title variants

EN

On the Architecture of Strengthening Hospice Care for Children as a Challenge of Social Work

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Istotą pracy socjalnej jest troska o drugiego człowieka, jego dobro, wsparcie i pomoc w rozwiązywaniu życiowych problemów. Charakter niesienia pomocy jest jednak uzależniony od przyjętej przez daną grupę społeczną perspektywy pomagania, a co za tym idzie – uruchomienia zintegrowanego systemu wraz z jego infrastrukturą, kadrą zawodową oraz kanonem uprawnień i przywilejów. W polu pracy socjalnej z dzieckiem terminalnie chorym coraz częściej wykorzystywane jest podejście umacniania (empowerment). Jego dopełnienie stanowią dwie koncepcje: resilience, ułatwiająca zrozumienie mechanizmów pozytywnej adaptacji małego pacjenta i jego opiekunów w obliczu choroby, oraz dezintegracji pozytywnej, nastawionej na usankcjonowanie uprawnień i przywilejów dla tej grupy społecznej (chory terminalnie pacjent i jego opiekunowie), która ze względu na swoją sytuację osobistą ma ograniczone możliwości doświadczania pełni życia. Wymienione podejścia mogą być przydatne w budowaniu relacji terapeutyczno-pomocowej z dzieckiem w opiece hospicyjnej. Niemniej jednak ich stosowanie w praktyce pracy socjalnej wymaga od profesjonalistów uważności oraz umiejętnego zaangażowania samego dziecka w proces zmiany ukierunkowanej na poprawę jakości życia jego i opiekunów.

EN

The essence of social work is to care for another person, their good, support and help in solving life problems. However, the nature of aid is dependent on the social group’s perspectives to help, and thus the launch of an integrated system with its infrastructure, professional staff and the canon of rights and privileges. In the feld of social work with a child terminally ill, empowerment is increasingly used. There are two concepts to complement it: resilience, which facilitates the understanding of the mechanisms of positive adaptation of the small patient and its carers in the face of illness, and positive disintegration, aimed at sanctioning the rights and privileges of this social group (terminal patient and their carers). The personal situation of the patient limits them to experience fullness of life. These approaches may be useful in building a therapeutic-assistance relationship with a child in hospice care. However, their use in the practice of social work requires professionals to be mindful and to engage the child in a process of change that is directed towards improving the quality of life for them and their carers. In this paper, the authors focus on the role that the support system for terminally ill children has in the reinforcement approach. In their reflections, they present a model of consolidation architecture developed by them, whose key pillars form the basis of social work with a person in need of support and assistance. These pillars for professionals involved in clinical social work can be a source of thought in their professional day-to-day activities.

Keywords

PL

umacnianie (empowerment); dzieci; opieka hospicyjna; personalistyczna praca socjalna; koncepcja resilience; dezintegracja pozytywna

EN

empowerment; children; hospice care; personalistic social work; the concept of resilience; positive disintegration

• Publisher: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
• Journal: Opuscula Sociologica
• Year: 2017
• Issue: 4(22)
• Pages: 37-53

Contributors

author

Ornacka Katarzyna

• Uniwersytet Jagielloński

author

Mirewska Elżbieta

• Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

References

• Anczewska, M., Wciórka, J. (red.). (2007). Umacnianie – nadzieja czy uprzedzenia. Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii.
• Askheim, O.P. (2003). Empowerment as Guidance for Professional Social Work: an Act of Balancing on a Slack Rope. European Journal of Social Work, 3 (6), 229–240. DOI: 10.1080/1369145032000164546.
• Bartlett, H.M. (2003). Working Defnition of Social Work Practice. Research on Social Work Practice, 3 (13), 267–270. DOI: 10.1177/1049731503013003002.
• Bilicki, T. (2000). Dziecko i wychowanie w pedagogii Jana Pawła II. Kraków: Wydawnictwo Impuls.
• Ciczkowska-Giedziun, M. (2011). Praca socjalna z rodziną oparta na zasobach. Dysfunkcje rodziny. Roczniki Socjologii Rodziny, 21, 213–228.
• Compton, B., Galaway, B., Cournoyer, B. (2005). Social Work Processes. Belmont, California: Brooks/Cole Thomson Learning.
• Dangel, T. (2006). Opieka paliatywna w onkologii dziecięcej. W: T. Dangel (red.), Opieka paliatywna nad dziećmi (s. 48–56). Warszawa: Fundacja Warszawskie Hospicjum.
• DuBois, B., Krogsrud Miley, K. (1999). Praca socjalna. Zawód, który dodaje sił. T. 1 i 2. Katowice: Wydawnictwo Naukowe Śląsk.
• Frieske, K. (2012). Socjologia demaskatorska. Warszawa: Instytut Pracy i Spraw Socjalnych.
• Frysztacki, K. (2009). Socjologia problemów społecznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
• Galarowicz, J. (2000). Człowiek jest osobą. Podstawy antropologii flozofcznej Karola Wojtyły. Kęty: Wydawnictwo Antyk.51
• Gawęcka, M. (2004). Koncepcja empowerment jako alternatywny paradygmat pracy socjalnej. W: J. Brągiel, P. Sikora (red.), Praca socjalna – wielość perspektyw. Rodzina, multikulturowość, edukacja (s. 179–186). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
• Goldenberg, H., Goldenberg, I. (2006). Terapia rodzin. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Gordon, T. (1999). Pacjent jako partner. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.
• Gulczyńska, A. (2014). Koncepcja upełnomocnienia (empowerment) młodzieży z sąsiedztw społecznie niejednorodnych. W: A. Gulczyńska, M. Granosik (red.), Empowerment w pracy socjalnej: praktyka i badania partycypacyjne (s. 161–171). Warszawa: Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.
• Holliday, M. (2006). Coaching, mentoring i zarządzanie. Jak rozwiązywać problemy i budować zespół. Gliwice: Wydawnictwo Helion.
• International Federation of Social Workers (2014). Global Defnition of Social Work. Pobrano z: http://ifsw.org/get-involved/global-defnition-of-social-work/ (12.12.2017).
• Johner, R. (2006). Dual Relationship Legitimization and Client Self-Determination. Journal of Social Work Values and Ethics, 3 (1), 1–7.
• Juul, J. (2011a). Twoja kompetentna rodzina. Podkowa Leśna: MiND Dariusz Syska.
• Juul, J. (2011b). Twoje kompetentne dziecko. Podkowa Leśna: MiND Dariusz Syska.
• Kaszyński, H. (2013). Praca socjalna z osobami chorującymi psychicznie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Kaszyński, H., Ornacka, K. (2016). Antropologiczny zwrot w pracy socjalnej. W: M. Kawińska, J. Kurtyka-Chałas (red.), Praca socjalna jako dyscyplina naukowa? Współczesne wyzwania wobec kształcenia i profesji (s. 75–92). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW.
• Korczak, J. (2002). Jak kochać dziecko. Prawo dziecka do szacunku. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
• Krasiejko, I. (2010). Metodyka działania asystenta rodziny. Podejście skoncentrowane na rozwiązaniach w pracy socjalnej. Katowice: Wydawnictwo Naukowe Śląsk.
• Krzyszkowski, J. (2011). Analiza doświadczeń w obszarze pracy socjalnej i polityki społecznej. W: B. Skrzypczak (red.), Organizowanie społeczności lokalnej. Analizy. Konteksty. Uwarunkowania (s. 16–35). Warszawa: Fundacja Instytut Spraw Publicznych, Centrum Wspierania Aktywności Lokalnej.
• Maluccio, A. (1979). The Influence of the Agency Environment on Clinical Practice. The Journal of Sociology & Social Welfare, 6 (6), Article 2. Pobrano z: http://scholarworks.wmich.edu/jssw/vol6/iss6/2 (15.12.2017).
• Marynowicz-Hetka, E. (2007). Pedagogika społeczna. T. 1 i 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Miś, L., Mirewska, E. (2014). Rola pracownika socjalnego w systemie służby zdrowia. Studia Sieradzana, 6A, 48–62.
• Ornacka, K. (2013). Od socjologii do pracy socjalnej. Społeczny fenomen dzieciństwa. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Ornacka, K., Mirewska, E. (w druku). Wokół dylematów etycznych profesjonalnego pomagania – kształtowanie relacji w pracy socjalnej. Kraków: Wydawnictwo Impuls.
• Ornacka, K., Żuraw, K. (2013). O umacnianiu dzieci w organizacjach pozarządowych – na przykładzie stowarzyszenia Parasol. W: J. Matejek, R. Spyrka-Chlipała (red.), Dziecko i rodzina w różnych obszarach wsparcia instytucjonalnego i pozainstytucjonalnego (s. 22–39). Kraków: Wydawnictwo Koło Kwadratu.
• Rappaport, J. (1985). The Power of Empowerment Language. Social Policy, 16 (2), 15–21.
• Rogers, C. (2002). Cechy relacji wspomagającej. W: C. Rogers, O stawaniu się osobą. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
• Ruba, M. (1993). Osoba a akt moralny. Maxa Schelera personalizm etyczny. W: M. Filipiak, M. Szulakiewicz (red.), Człowiek – drogi poszukiwań. Studia z antropologii i etyki (s. 81–91). Rzeszów: Wydawnictwo WSP.
• Saleebey, D. (red.). (1992). The Strengths Perspective in Social Work Practice. New York: Longman.
• Seikkula, J. (2017). W stronę dialogu: psychoterapia czy sposób życia? Pobrano z: http://otwartydialog.pl/artykuly/jaakko-seikkula-w-strone-dialogu-psychoterapia-czy-sposob-zycia/(25.06.2017).
• Seikkula, J., Trimble, D. (2005). Healing Elements of Therapeutic Conversation: Dialogue as an Embodiment of Love. Family Process, 44 (4), 461–475.
• Shazer, S. de, Berg, I.K., Lipchik, E., Nunnally, E., Molnar, A., Gingerich, W., Weiner-Davis, M. (1986). Brief Therapy: Focused Solution Development. Family Process, 2 (25), 207–221. DOI: 10.1111/j.1545-5300.1986.00207.x.
• Sidor-Rządkowska, M. (red.). (2009). Coaching. Teoria, praktyka, studia przypadków. Kraków: Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska.
• Starr, J. (2005). Coaching. Procesy, zasady, umiejętności. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
• Stein, E. (1988). O zagadnieniu wczucia. Kraków: Wydawnictwo Znak.
• Szczepska-Pustkowska, M. (2011). Od flozofi dzieciństwa do dziecięcej flozofi życia. Casus władzy (i demokracji). Kraków: Wydawnictwo Impuls.
• Szmagalski, J. (1996). Teoria pracy socjalnej a ideologia i polityka społeczna. Przykład amerykański. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
• Trawkowska, D. (2013). Empowerment – idea, koncepcje i praktyka w pracy socjalnej. Empowerment – o polityce aktywnej integracji, 2, 37–54.
• Wieczorek, L. (2013). Nie mów przepraszam. Nie mów kocham. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca.
• Wojtyła, K. (1976). Osoba: podmiot i wspólnota. Roczniki Filozofczne KUL, 2 (24), 5–39.
• Wódz, K., Kowalczyk, B. (2014). Organizowanie społeczności. Modele i strategie działania. Warszawa: Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.

Identifiers

DOI

10.18276/os.2017.4-03